Rule #4: Live

Chapter 13

Wala na akong paki kung pagtinginan ako ng mga estudyanteng nasa cafeteria. Kinuha ko ang sobre at nagmamadaling tumakbo palabas ng cafeteria. Ngunit bago pa ako tuluyang makalayo ay agad may pumigil sa akin. "Anong nangyari?" tanong ni Ravi na may hawak sa kamay ko. Umiling ako. Imposible. Bat ngayon mo lang nagets Ray!!!

"Bitiwan mo ako Cast" seryoso kong sabi na ikinagulat naman nya. Tumakbo ako pabalik sa cafeteria at hinanap ang babaeng nagabot sa akin ng sulat. Nakita ko naman sya na busy sa pakikipagusap. I grabbed her collar at hinila ko sya patayo.

Gulat naman ang rumehistro sa kanyang mukha. "R-railey!" Ipinakita ko sa kanya ang sobre. "Sino ang nagbigay sayo nito?" malamig kong tanong. Umiling naman sya. "H-hindi ko sya kilala p-pero m-may tattoo s-sya?" At ayun ang nakakuha ng atensyon ko.

"A-ag? Parang Ag ata sa may kanan nyang pulso" Tumango tango ako at binitawan sya. Confirmed. Just as what sir Roy said. Binulsa ko ang sobre at nanginginig na naglakad palabas ng cafeteria. Hyung! Is it a premonition? No!

Nang makarating ako sa likod na bahagi ng academy ay agad kong binasa ang sulat.

'Old Building, 6 pm. No bodyguards, no back ups. Your friend is with me, if you want her back then come to me. B.A.'

Tiningnan ko ang oras, 1 pm. Sinong kaibigan? Imposibleng si Aiden. Pero sinong kaibigan, dahil bukod kay Aiden ay wala na akong ibang kaibigan. Wala na nga ba? Huminga ako ng malalim. B.A.? Eto ba ang sender?

Bumalik ako sa dorm at wala sa sariling pumasok sa kwarto. Wala na ang dalawang babae marahil ay kumakain na sila. Do I really need to go? Malamang ay way lang nila ito para patayin ako right? Umupo ako sa kama ko at tinitigan ang picture frames na nakasabit sa dingding.

Maggy Reign, Allyson Leynes and..... No! No! Please, sana mali ang iniisip ko. But it's possible.

Beatrice Adams. B.A? Is that it? Nasa kanila si Bea? But like I care? She's not my friend anyway. Really? Pabagsak akong humiga sa kama. Ray, you're afraid? No im not, kelan pa ko natakot? Yes, you're afraid. You just dont want to admit it. Napasabunot naman ako. What the hell!!!

Hindi ko alam kung ilang minuto, ilang oras akong nakatulala sa ceiling. Isa lang ang alam ko. Pupunta ako. Nag ayos ako. Dinala ko ang 2 kunai at dagger at itinago ito sa hita ko. Dinala ko rin ang silencer ko. Hindi nila sinabing hindi pwedeng magdala ng kahit anong weapon. At dinala ko rin ang naunang sulat na ipinadala nila sa akin, pati na ang pendant. Yes, sila ang nagpadala ng lahat.

Tumakas ako palabas. It's 5:50. I informed no one dahil iyon ang hinihingi nila. Tinakbo ko lang ang daan patungong Old building. Damn Ray! You should have informed someone even Aiden alone. But it's too late, yeah. Andito na ako sa harap ng Old building.

Pumasok na ako kaagad. Madilim ang paligid, dahil bukod sa abandonado na ito ay mag gagabi na rin. Gumawa ako ng ingay upang ipahiwatig sa kanilang andito na ako. I observed the surroundings. Naramdaman ko namang may papalapit sa akin kaya agad kong inilabas ang kunai at itinutok ito sa direksyon kung saan ako nakapwesto kanina.

Shit! There's 3, 4, 5 of them. Damn! They are more than 5 Ray. Great. Lumabas naman ang pagiging dela Merzed ko. "Ganyan na ba kayo kaduwag para magsama ng madaming alagad?" mapang asar kong sabi. Dahan dahan naman silang kumilos sa dilim. Great again. Napangisi ako.

Umalingawngaw sa paligid ang isang nakakapanindig balahibong tawa. "My, my. You're still the same Ms. dela Merzed" hindi ko namang maiwasang mapahanga sa kakisigan ng kanyang boses. Damn Ray! Wake up! "Who are you?" tanong ko sa dilim. Hindi nagbago ang tono ng aking pananalita. Nakaramdam naman ako na may kumilos sa likod ko. At hindi nga ako nagkakamali.

Naramdaman ko na lang ang matalas na bagay na nakatutok sa leeg ko at ang mahigpit na pagyakap sa akin ng isang lalaki mula sa likod. Ramdam ko rin ang mabagal nyang paghinga sa batok ko at amoy ko rin ang Bleu De Chanel na pabangong gamit nya.

"3 years, 3 years akong nagtiis Railey Kirsten dela Merzed" he said huskily at hindi ko maiwasang mapapikit. Shit Ray! "Where's Beatrice Adams?" I asked again. Hindi ko alam pero ang katiting na takot na naramdaman ko kanina ay nowhere to be found na.

Narinig ko ang pagak nyang pagtawa. At hindi ko uli maiwasang mapahanga. Not again Ray! "Oh the brunette girl you mean." bulong nya. "Yeah. Who else?" Naramdaman ko naman ang paglayo ng dagger na nakatutok sa akin kanina ngunit nanatili pa rin syang nakayakap sa akin mula sa likod.

"Do you think Im that easy ms. dela Merzed" At naramdaman ko ang kamay nya sa mukha ko. And he's caressing my jaw. "Well, sya lang naman ang pinunta ko dito kaya wala na akong pake sa iba pang bagay." I mock. He hugged me tighter. "But we are more interesting than anyone else" Kung wala lang kami sa ganitong sitwasyon, marahil ay kinikilig na ako.

"Im sorry?" Kunot noo kong tanong. I heard him laugh. "So, you're still clueless". That's it. I jerked out of him and I managed to do so. Sisipain ko sana sya nang hulihin nya ang paa ko at itinulak ako palayo. I smirked. He's struggling. His army is struggling in the dark, too. But not me. They forgot, I can blend well with darkness.

"If you're trying to lure me with your sweet lines, im sorry Mr. but you failed" I confidently uttered. I heard him laughed again. "No, Im not. Im actually giving you an information... about us"