DİRİLME...

yapboz 2

Melek daha birinci olayı bile atlatamadan bu olanlar onu artık düzelmeyecek  olan  hayatının habercisi gibiydi .
Aklında çok fazla soru vardı hangi birini düşüneceğini bilmiyordu artık,  onun için gün doğacakmiydi ? Eskisi gibi sabah sporlarına çıkıp herkesin özendiği o stabil rahat hayatını yaşayabilecekmiydi ? Belkide bu saaten sonra pisikolojisi hiç düzelmeyecekti kim bilir belki artık hiç eski melek olamayacaktı . Polis ekipleri gelmişti ve onu görenler hemen de tanımıştı hem nasıl tanımasınlar ki daha 4 gün önce onların sorularına defalarca cevap vermişti hep aynı şeyleri anlatmış olsa da defalarca aynı sorulara maruz kalmıştı . Herkes onunla konuşuyor  ona sorular yönetiyordu melek te tıpkı bir robot gibi cevap veriyordu hep aynı soru aynı cevap ama kimsenon onun şu an hissetiği duygularla ilgilendiği söylenemezdi kimse içindeki bu boşluk bu boş bakışlar neden ne oldu sana demiyordu aslında herkes onu anlıyordu yaşadıkları kolay değil di ama kimsenin elinden bir şey gelmiyordu  ona bu soruları sorup onun derdini dinleyecek kadar kimsenin vakti yoktu bu günlerde zaman altın değil tam bir hazineydi her geçen saat yeni bir can kaldırıyorlardı sanki .Bir polis memuru elinde şu ile meleğe yaklaştı onun aklını okumuş gibi bakıyordu suyu uzattı melek ruhsuzca suyu alıp teşekkür etti polis memuru " ben ronida bir kadın olarak seni çok iyi anlıyorum melek önce o kadın şimdi bu kol seni yeterince etkilemiş olmalı onca tecrübemize rağmen biz de etkilendik her iki olayında başlangıç yeri burasi ve senin görgü tanığı olman bunlar kolay şeyler değil ama bu kadar kolay yıkılma herkes gibi bende boş bakan gözlerini görüyorum lütfen kendini toparla ve bize yardımcı olmaya çalış şimdi sorgun alınmak üzere karakola gidicez tamam mı " melek onu dinlerken ronida söylediklerinde çok içten di çünkü ne kadar ölü beden görürse görsün asla alışamamıştı ölüme  alışmakta istemiyordu bu durum kimsenin alışmak istemediği bir durumdu öte yandan sevda birinin bile olsa onu anlamış olması tam olmasada anlamaya çalışmış olması güzeldi o haklıydı hemen böyle yakılmamalıydı hem küçükken öğretmenleri ne olucaksin diye sorduğunda o hep beyin cerrahi olarak cevap vermemiş miydi şimdi o çocuğun hayaline benzer şeylerdi bunlar sakin olup bunu atlatmalıydı derin bir nefes aldı elindeki suyu yudumladı yudumlarken gözlerine karşı kaldırımdaki çöp kutusu ilişti o kadını tekrar gördü hemen suyu içmeyi kesip gözlerini kapattı kimi kandırıyordu bu olaylar hayatının herhangi bir yerinde kurduğu hicbir hayalde yoktu çocukken olmak istediği kişi insanları öldüren değil yaşama döndüren kişiydi ama bu olaylarda sadece ölüm vardı başka hiçbir şey yoktu sadece ölüm içindeki karamsar havayı bir türlü dağıtamıyordu neden bunlar onun başına geliyordu aynı hafta içinde bu ikinci olay bu korkutucuydu yoksa bu olanlarda onun da mı bir payı vardı yada o da mı bu kurbanlardan biri olucaktı? O daha aklındaki bu sorularla   cebeleşirken polis karakolunun yolunu tutmuşlardı bile .

Ikinci ihpar için giden ekip korkmuş çocuklar ve koca  bir mahalle dolusu insanla karşılaştı derhal gerekli işlemleri yapmaya başladılar ayağı poşete koyarken çocukların oldukları yerde parmak uçlarına kalktıklarını gördü hüseyin onlara yaklaştı amacı tamamen onların dikkatini başka yöne çekmekti " neye bakıyorsunuz öyle " bunu söylerken amacı onları azarlamak değil di sadece biraz daha mesafeleri kaldırmak istemişti  yüzünde sahte bir gülümseme vardı çocuklardan biri " abi burda bir bacak bulduk ya biz hepsine bakmaya çalışıyoruz ama siz izin vermiyorsunuz " diyince hüseyin yumaşak bir sesle " bakın gençler  bazen bazı şeyleri görmemek daha iyidir bende sizin bir abiniz sayılırım birazdan zaten hep birlikte karakola gidicez o zamana kadar başka bir yerde oyun oynarsanız hem bizim hemde sizin işiniz daha da kolaylaşır şimdi herkes kendi işini yapsın değil mi hadi gidip başka yerde oynayın bizde işimizi yapalım sizler artık çocuk degisiniz yetişkin adamlarsınız ikinci bir uyarıya bile ihtiyacınız olduğunu sanmıyorum ha ne dersiniz  " o bunları diyince çocuklar  sanki itiraz edeceklermiş gibi oldu ama sonra vazgeçtiler  ordan guruplar halinde uzaklaşmaya başladılar yavaş adımlarla  gidiyorlardı sonra kendi aralarında konuşmaya devam ettiler biri diğerine bir şey görebildin mi diye sordu öbürü ben gördüm oğlum durduğum yerden herşey netti dedi hemen atıldı içlerinden biri peki nasıldı cevap hiç  gecikmeden geldi hani depremde enkaz altından çıkarılan insanlar gibi renkleri soğuktu sonra... devam etti konuşmaya ama hüseyin artık duyamıyordu seslerini ama etkilenmişti son sözlerden küçük beyinleri depremle ,enkazla ,enkazdan çıkartılan bedenlerle dolmuş bu toplum açılar yaşamış acıları silip süpürmüş bunu da atlatacaktı elbet bunun için daha fazla çabalamaları gerekiyordu bütün polis memurlari buna hazırdı bu toplum bir tramva daha yaşamayacaktı buna izin veremezlerdi bu düşüncelerden sıyrılıp hemen işine döndü 20 dk sonra hersey hazırdı şimdi gitme vaktiydi çocuklar çok uzaklaşmamıştı onlarında olaya  tanıklık edenlerini alıp karakola dönmek için yola koyulmuslardi.