Bugs

Chap 10

Dustin's POV

Nagluluto ako this morning when I felt something bone-shaking, biglang nanindig yung balahibo ko and it gives me chills. Then nakarinig ako ng footsteps coming from upstairs. Dahan dahan akong lumingon kasi nanginginig na talaga ako.

"Bat parang nakakita ka ng multo?" nakangising tanong ni Shi habang papunta siya ng dining table

I quickly finished cooking tas naghain na ako

"May multo ba dito?" tanong ni dad na kagigising lang

"Bakit mo naman po nasabi yan?" tanong ni Shi

"Naninindig kasi mga balahibo ko"

I can't believe it, sa kanya ba talaga nanggagaling yung prescence na to? Mas nakakatakot ang aura niya pag nakangiti siya than being angry. Halos hindi ako makapagsalita kasi talagang natatakot ako. Nakakabakla pero totoo.

Pagdating namin ng school napansin kong nararamdaman din ng mga tao dito yung mala demonyong prescence niya.

"What's wrong with them?" tanong niya sabay pout at umupo sa seat niya. Cute na sana siya eh kaya lang naging mas nakakatakot yung itsura niya

Biglang umiba yung atmosphere nung pumasok yung apat. They seem much stressed then napatingin sila kay Shi that made them reveal their great anger towards her. Si Shi? Nakangiti lang siya sa kanila at mas tumindi pa yung scary prescence niya.

"Well... well... well... look who's here? Famous people right? Sorry pero... I can't remember your names anymore" sabi niya habang lumalapit sa apat, at kami? Tahimik lang

"Sana kasi nakinig kayo sa kuya ko... masyado kasi kayong mayabang" she laughed that made me shiver

"Kilala niyo naman siguro ako di ba?..." she is slowly walking around them

"Parang hindi. Let me introduce my self. I'm Devily, the one and only queen of hell. Making me your opponent would be your worst mistake" she laughed and faced them

"You're a DEMON!" sigaw ni Sky

"Idiot, ngayon mo lang ba nalaman?"

Scary >.< pwede bang mag evaporate para kasing nakakakita ako ng dragon preying over snakes. Trying to bite pero hindi nila maabot dahil sa binubugang apoy ng dragon.

"My dear classmates, alam niyo naman siguro kung gaano kabulok ang mga taong to? Mga plastic, mayayabang... hindi porket sikat kayo walang kukumpronta sa mga ginagawa niyo. Mga bulok, basura... you're all rotten to the core"

Solid, tagos to the bones... tinignan ko silang apat and they seem to be... pitiful. I can see those guilt on their faces. Wala na, sirang sira na talaga sila. Magsasalita pa sana siya ulit...

"Dev, I think that's enough..." lumingon siya sakin with a smile on her face, like an angel but behind her is a demon

"Kuya, I'm not yet done... don't try to stop me kasi baka ikaw ang sumunod sa kanila" instead of feeling fear I'm feeling anger. Tumayo ako at hinarap siya

"Hindi mo ba nakikitang sising sisi na sila? Tama na Dev... that would be enough to teach them a lesson--"

"May press na parating!" sigaw ng isa naming classmate then biglang napuno ng media yung classroom asking their questions

"Hey people, let me present your idols... hey may camera oh" pinapahiya niya talaga sila

Bigla nalang umiyak sina Candy at Sky

"Dev that's enough" awat ko sa kanya

"Hush... umupo ka na lang kuya" nag smirk pa siya

"I said THAT'S ENOUGH!!!" I shouted that made the room quiet