Ten jedyny

Rozdział II

Wstałam dość wcześnie,  dlatego Mary, Ashi i Rozen - moich pokojowek- nie było. Sama rozczesalam włosy i umylam twarz. Sama byłam zdziwiona, że tak wcześnie spałam,  zazwyczaj uwielbiałam spać,  choć musiałam wstawać zazwyczaj około 8.00. To, że wstałam godzinę wcześniej było dla mnie wielkim sukcesem. Odkrecilam kurek i nalalam cieplej wody do wanny. Napełnienie jej zajmowało trochę czasu, ponieważ miała wymiary    2m×1.5m, była duża. Przynajmniej moim zdaniem. Rzadko sama przygotowywalam sobie  kąpiel,  ale tym razem zrobiłam wyjątek. Wrzucilam do wanny kilka kul do kąpieli i wlalam mój ulubiony płyn malinowy. Zwiazalam włosy w niezdarnego koka i wyszłam do pokoju poszukać jakiejś bielizny. Nareszcie po kilku minutach szukania znalazłam stanik. W tym samym czasie do  pokoju weszła Ashi. Była oszołomiona moim widokiem.

- Wasza Wysokość długo nie śpi? -zapytała klaniajac sie- Ja nie wiedziałam,  zaraz przygotuję kąpiel...

- Nie trzeba- uśmiechnęłam się - Sama sobie poradzilam. 

Ashi patrzyła na mnie jak na wariatke.

- Ale, ale...p - panienka ...Wasza Wysokość- jakala  się dziewczyna.

- Nie wiesz, gdzie są moje majtki?-spytałam unosząc brwi.

- Już! - krzyknęła i podbiegla do szafy,  wyciągając z niej parę majtek.- I przynioslam sukienkę. Wyjęła z nakrycia ochronnego  piękną,  jasno różową sukienkę. Cały gorset ozdobiony był przeróżnymi kamieniami szlachetnymi.

- Och Ashi! Jest cudowna- krzyknelam podbiegajac do niej- Świetna...

- Też tak uważam,  ale woda stygnie Wasza Wysokość - zwróciła mi uwagę.

- Jasne- mruknelam- zaraz do ciebie wracam kochana- krzyknelam do sukni.

Szybko wzielam   kąpiel I owinelam się puszystym ręcznikiem. Nie mogłam się już doczekać aż założę przesliczna sukienkę.

Gdy wyszłam z łazienki zauważyłam Mary rozmawiajaca z Ashi. Wyraźnie zachwycały się moją kiecka. Podbieglam do Ashi I nałożyłam na siebie gładki, jedwabny materiał.

- Włosy- powiedziała do mnie Mary i od razu wzięła się do roboty. - Ashi idź wybierz jakieś buty.

W tym momencie drzwi do mojego pokoju momentalnie się otworzyły i wparowala do niego Rozen z kosmetykami.

- Wasza Wysokość jak się spało?  Potrzeba czegoś? - pytała jak zwykle oficjalnym tonem.- Czegoś brakuje? Ręczniki zaraz wymienie- mówiła kładąc mi podkład.

- Spałam dobrze, choć wstałam dość wcześnie i wszystko mam, dziękuję.

- Och Wasza Wysokość chyba musimy zmienić szampon, bo ten coś jest słaby. Oczywiscie odżywkę tez. Ja nie wiem co z tymi włosami.  Jeszcze niedawno lśniły a teraz...- nadawała jak zwykle Mary.

- Ciszej panno Zolten .- burknela Rozen. - Jak zwykle pańska jadaczka lata i lata. Zero profesjonalizmu.

Widziałam jak Mary zaciska szczękę,  aby nie powiedzieć przełożone parę niemiłych słów. Spojrzałam na nią I przewróciłam oczami, na co ona odpowiedziała uśmiechem. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. Służący wszedł do pokoju.

- Pan Meycury bardzo nalega, aby Wasza Wysokość zjadła z nim śniadanie na osobnosci.- zdziwiły mnie słowa Panariego, ale pokiwalam tylko głową. Ten blondyn był niezwykle intrugujacy i tajemniczy.

                              

- A więc słyszałam,  że chce się pan ze mną spotkać na osobnosci.- zaczęłam podchodząc do stolika.- Czy tak jest?

- Tak... Wasza Wysokość dzień dobry- uklonil sie- nisamowicie księżniczka wygląda.  Jak... księżniczka

Uśmiechnęłam się I usiadłam na przeciwko niego.

- Dziękuję. A więc co takiego chce mi pan powiedzieć?

Zachariasz był wyraźnie zakłopotany. Zaczął mówić dopiero za jakiś czas.

- Wasza Wysokość jestem dość słynnym malarzem, dlatego wiele królestw zaprasza mnie do współpracy,  ja jednak pragnę uwiecznić ksiezniczke. W związku z tym prosiłbym o całkowitą dyskrecję. - mówił nieśmiało.

- Rozumiem przez to, że mam zachować to dla siebie? Pański pobyt tutaj.

- Tak, o ile to możliwe,  prosiłbym o to służbę i innych mieszkańców pałacu.

- Oczywiście Panie Meycury - puściłam mu oczko, na co Zachariasz posłał mu usmiech. Jego usmiech był... niezwykle pociągający.

............

Jestem ciekawa czy się podoba, tak czy inaczej będę pisać dalej. Dzięki, że czytacie.