Her başlangıç
benim için bitişti.Tam bir buçuk ay önce en sevdiğim arkadaşımı o binanın çatı katında kaybetmiştim. Sonra neredeyse her gün gitmiştim oraya.
Onun yanına gidecekken beni durduran bir yabancının mesajı olmuştu. Beni yaşamaya ikna etmeye çalışan bir yabancının mesajı.
Başarılı olmuş muydu?
İki hafta sonra yine ölümle yaşam arasında bir adım vardı. Ama ben aynı Lamia mıydım?
Arkamda bir adım ses duydum. Gelmişti.
“Karar verdin mi Lamia.” Onu tanımıştım. Arkamı döndüm. “Verdim ” Tam adını söyleyecekken beni durdurdu. “Rüzgar olarak kalmak istiyorum senin için.” dedi.
Yanıma ilerledi ve tam sınırda durdu. O benden daha dengesiz bir yerde duruyordu. Herhangi bir taş oynasa aşağı düşecekti.
“Kararını söylemek ister misin?” dedi bana bakmadan. Derin bir nefes aldım. “Bir adım var aramızda.” Tek ayağımı öne uzattım ve kolumu havaya kaldırdım. “Bak, elini tutuyorum bile.” Yutkundum.
“Ben burdayım. O artık yok. O ışıktı Rüzgar. Lamia'yı ışık kılandı o. Parlama özelliğini kaybeden bir ışıktım.”
“Orası ışık mı sanıyorsun Lamia.” Önümüzdeki karanlık şehri gösterdi. “Düpedüz karanlık orası. Seni aydınlatmayacak. Ama ben senden sadece ışık için elini uzatmanı istemiştim. O da öyle istemişti.”
Arkamı döndüm. Kollarımı iki yana açtım ve fısıldadım “Ben hazırım.”
Bana hayal kırıklığıyla baktı. Gözlerinin içine baktım. Kollarımı indirdim ve kararımı söyledim. “Yaşamak istiyorum. Bir adım var ama ben o adımın son adımım olmasını istemiyorum. Belki ışığı kaybettim ama parlamak istiyorum yine de. Aydınlatacak mıyım bilmiyorum ama çabalamak istiyorum.”
Başımı tekrar şehre çevirdim. Gökyüzüne baktım. “Özür dilerim. Seni hep özleyeceğim.” diye fısıldadım.
Her başlangıç bir bitiş getirmişti. İyi sonlar ise bizim elimizdeydi.
son
14/12/2020
iyi ki. her zaman iyi kimedyadaki şarkı benim aklıma bir gece Lamia'yı düşürdü. kalem kendi yazdı hepsini, ben izledim onları. ve bitti. benim için ise hiç bitmeyecek bir başlangıcı sağladı.
Teşekkür ederim. En başından beri okuyan dalgalarinsanati na, bana güzel yorumlar yazan qwencjop a. çok neşeli olan ve yazma hevesimi canlandıran lencuske ye, yine güzel yorumlar yapan sozsuzsarkilar a, amagittilavinia ya.
Ayrıca mortalavin 💙 Çok çok teşekkürler Lavin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Işığı Ve Karanlık
Teen FictionHikayenin ilk cümlesi, ilk kalp atışı, havayı ciğerlerine ilk dolduruşu, bana göre ise bitişi. Ne zaman başlasam sonu düşünmeden duramıyorum. Belki karamsarlık, belki de yüzüme gerçekleri acımasızca vurmaya alışmışım sadece. Onun gidişinden sadece b...