YALNIZ DEĞİLSİN

SON DEFA )':D

İşte, sonunda geldim :D

Hal hatır sorma merasimini yapmama gerek var mı bilmiyorum ama umut ediyorum ki hepiniz iyisindizdir ^^ 

Yalnız Değilsin bitti ve bu da onun veda konuşması. Bundan sonra eğer çok önemli bir gelişme olmazsa bölüm paylaşmayacağım. Bu veda yazısında da size kendimle ve kitapla ilgili bazı şeyleri anlatmak istiyorum. 

Yazmak benim için her zaman bir hobi oldu. Yazarken kendimi rahatlamış hissederim, yazdığım karakterlerle daha geniş bir çevreye sahip olurum, farklı karakterlere girerim. Mesela gerçek hayatımda bir olay yaşadığımda aklıma şimdiye kadar yazdığım karakterler gelir. Bu durumda hangisi ne yapardı diye düşünürüm ve bu beni rahatlatıp, olaya farklı bakış açılarından bakmamı sağlar. 

Size bunu daha önce söyledim mi bilmiyorum ama benim ilk kitabım aslında Yalnız Değilsin değil. Bundan 3 sene önce bir kitap yazmaya başladım ama ciddi bir şey değildi. Fen defterimin arkasına yazıyordum jklhkjjlşlj 

O hikayeyi her gün yazmaya çalışırdım. Okula geldiğimide de bizim kızlarla onu okur eğlenirdik. Onlarla benim yazdığım şeyleri okuyup yorum yapması çok eğlenceli olurdu. Hepsi farklı bir konuya değinirdi falan. Birde o kitabı okulda kimse bulmasın diye girdiğimiz ekşınlar vardı jkljkljhj 

Yazılı haftasında bile yazılıya çalışmak yerine o hikayeyi yazdığımı bilirim ben :D ama pişman değilim. Zaten yapı olarakta biraz rahat bi insan olduğumdan böyle şeyleri pek kafaya takamıyorum. Birde o kitap çevremdeki insanlardan oluşuyordu. Tamamen aynısı olmasada çevremdekilerden esinlenerek yazıyordum ve bu da kızlarla konuşurken olayı dahada eğlenceli hale getiriyordu. 

Bu bahsettiğim kitap 80 sayfa mı neydi. Normal bildiğimiz defter sayfalarına göre. O hikayenin sonunu hiç getirmedim çünkü defter kayboldu jkljkljklkj kaybolmasaydı da getirir miydim bilmiyorum aslında. Neyse işte benim ilk kitabım buydu. Evde ders çalışıyorum ayağına deftere yazdığım okula getirip kızlarla okuyarak yorumladığım basit bir kitaptı. Ama buna rağmen benim için çok şey ifade ediyordu. 

Yalnız Değilsin'e gelirsek;

Yalnız Değilsin'e arkadaş desteğiyle başladım. Ben yazarken ne kadar eğleniyorsam arkadaşlarımda yazdığım şeyleri okuyup yorumlayınca o kadar eğleniyordu. Yine deftere yazmaya başladım ama bu sefer arkadaşlarımdan birinin önerisi sayesinde wattpade de kopyaladım. Wattpad mantığını tam olarak kavramadan ve kitabı yayımlamadan önce kitabın bundan daha fazla tutacağını düşünüyordum açıkçası. Efsane olurum falan diye düşünüyordum jkljkljlljl Sonra bu wattpad'de kitap yazma işinin kolay olmadığını anladım ve o efsanelik olayından vazgeçtim. Havam ve hayallerim söndü açıkçası çünkü bizim kızlara da öyle artislik yapıyordum :D 

Bir de başlarda bu kitabı sadece bizim kızlar okusun sonra da okulda konuşup eğlenelim diye yazıyordum. Benim için önemli olan tek şey onların okumasıydı ki hepsi de okuyordu maşallah :D Yani benim için tek fark bu hikayeyi deftere yazdıktan sonra bir de buraya geçirmekti. Zamanla okuyucular arttı, yorumlar gelmeye başladı, yeni bölüm merakla beklenir ve sorulur oldu. İşte o zaman wattpad bende daha büyük bir yere sahip oldu. Burada sevdiğim yeni insanlar olmuştu. Yorumlarını okurken kahkahalara boğulduğum, özelden konuşup iyi arkadaş olduğum, beni seven ve bana saygı duyan kişiler. 

O noktadan sonra wattpad'e sadece bizim kızlar okusun diye yazmaktan çıktım, sizlerinde okumasını istedim. Düşüncelerinizi, yorumlarınızı merak ettim. Size hemen bölüm attım sırf gelecek yorumları bir an önce okumak için. Hayal dünyamın kapılarını size de açtım ve bundan dolayı çok mutluyum. Ben sizinle geliştim. İlk bölümlerden beri burada olanlar varsa onlar bilir. Başlarda gerçekten kötü yazıyordum. Daha gelişmemiştim, cümleleri tam olarak nasıl bağlayacağımı, yeterli duyguyu nasıl vereceğimi, imla kurallarına dikkat edip etmeyeceğimi... bunları zamanla öğrendim. 

Bu kitabı ilk 24 Kasım 2013'te yayımlamaya başlamıştım. Zaman gerçekten çabuk geçti. Şöyle bir arkama dönüp baktığım zaman wattpadden hiç uzak kalmadığımı görüyorum. Bende bağımlılık gibi bir şey olmuştu bu. Yeni kişiler gelmiş mi, yorumlarda ne yazmışlar diye hep merak eder ve dayanamayıp girer bakardım hepsine. Bu konuda biraz pişmanım açıkçası. Bu kadar sık girmek ve sürekli burayı düşünmek hayatımda bazı aksaklıklara neden olmuştu. Ama yine de wattpadde yazar olduğum ve sizin gibi okuyuculara sahip olduğum için çok mutluyum :D

Yeni kitap yazmak istiyorum çünkü ben yazmayı seviyorum, yazarken rahatlıyorum, kendi dünyamda kendi karakterlerimle takılıyorum. Ama bunun yanında gelen zorluklarda var. Uzun uzun hepsinden bahsetmeyeceğim, sadece en önemlisini söylemek istiyorum. 

Ben yeni bir kitaba başladığımda her ne kadar bunu hobi olarak yapsam da insanın üzerine bazı sorumluluklar biniyor. Ben sizi aylarca bir bölüm için bekletemem. Tamam benim kitabım, tamam istediğim zaman yazma özgürlüğüm var, tamam ne zaman ne istersem onu yaparım ama yine de sizi uzun bir süre bekletmek bana ağır gelir. Yalnız Değilsin'i yazarken başlarda kendimi sorumlu hissetmiyordum çünkü okuyan çok az kişi vardı. Ama kişi sayısı arttıkça bendeki sorumlukta arttı. Size bölüm yetiştirmek için bir sürü fedakarlık yaptım. Yapmasam olur muydu, bölümü biraz daha sonra atsam? Olurdu ama yapmadım, yapamadım. Bunun en önemli nedeni yazmak istemem ama bunun yanında sorumlulukta etkili. Ben kendimi size karşı sorumlu hissettim. Belki şu an abarttığımı düşünüyorsunuz, belki de bu konuda fazla hassasım ama durum bu. 

Yeni kitap yazmayı düşünüyorum ama buraya değil. Kendim özel ve güzel bir deftere yazacağım inşallah. Belki ileride fikir değiştirir ve buraya yazarım ama şimdilik durum bu. Wattpad'i takip etmesi çok zor. Takip etmeyebilirim ama insanda merak ediyor hani :D Yalnız Değilsin'i hep takip ettim ve bölümler düzenli geldi. Bu kitabımda düzen olmayacak. Ben ne zaman sığınacak bir liman ararsam kaleme sarılacağım. Benim için en huzurlu liman orası. Karakterlerimle konuşup, rahatlayacağım. Sonuç olarak bu yeni kitap meselesi böyle. Soranlara gayet açık bir şekilde açıkladığımı düşünüyorum. Umarım ne demek istediğimi anlamışsınızdır :)) 

Bu son paragraflar fazla karamsar olmuş sanki. Şimdi de size sizi ne kadar sevdiğimden bahsedeyim :D 

Hepiniz benim için çok önemli ve değerlisiniz. Hepinizin bendeki yeri ayrı. Ben üzüldüğümde üzülen, derdime ortak olmak isteyen, moral vermeye çalışıp bunda da gayet başarılı olan, esprim kötü olsada gülen, sevgi ve saygıda kusur etmeyen kişilerle tanıştım burada. Yorumlarda samimiyetinizi hissettim. Ha arada kötü yorumlarda oldu tabi ama hiç olmaması garip olurdu zaten :D 

Bu yolda hep yanımda olduğunuz, bana tanışmadan da samimiyeti hissettirdiğiniz, ne olursa olsun sabırla beklediğiniz, benimle ilgilenip özel mesajlarla mutlu ettiğiniz, yorumlarda gülmemi sağladığınız, 'vay be bunu hiç düşünmemiştim' diye düşündürdüğünüz, bana sevgi ve saygıyla bağlı olduğunuz için hepinize teşekkür ederim :D 

Bu veda yazısını kaç defa yazıp yazıp sildiğimi ben bile bilmiyorum ama inşallah bu sefer olmuştur jljkljk İçimden size söylemek istediğim bir sürü şey geçiyor ama hepsinide buraya yazmak olmaz :D 

Medyaya koyduğum şarkı size gelsin; Aydilge-Yalnız Değilsin :D

Kendinize iyi bakın ve Yalnız Değilsin'i unutmayın Yanatic Tafyası :D <3 

Unutmayın, hiç biriniz yalnız değilsiniz.

                                       Sizi çok seven ve unutmayacak olan

                                                      yazarınız Ferihan...