Ears and Rhymes

Kabanata 16

Kabanata 16: Box

It was supposed to be a good morning. Humikab ako kasama sa paglapat ng palad ko sa pwestong katabi ko. As I opened the blanket, Hestia wasn't there. She usually wakes me up everytime she gets up earlier than I do. This time, ni pabango niya ay hindi ko maamoy. Nagdadalawang-isip rin naman akong tawagan ang tatay nito since hindi rin maganda ang naging pag-uusap namin nung nakaraan.

"Bai, alam mo ba kung nasa'n si Hestia?" Tanong ko sa isang tambay sa tindahan na nasa tapat ng bahay ko.

"Wala raba ko kibaw bai, ngano?" Tanong nito pabalik sa akin matapos sabihing hindi raw nito nakita si Hestia.

"Wala ba siya makalabay ani nga dalan?" Tinanong kong muli kung dumaan ba siya dito or ano.

"Wala mi kabantay, karon pa sad mi nakatambay diri ug mao pa sad nangmata ang mga tao diri. Pasensya kaayo bai." Wala daw silang nakitang babaeng dumaan dito dahil kakagising at kakatambay lang nila.

"Sige bai, ayos lang. May mga traysikel na sa mga oras na 'to, 'di ba?"

"Oo, naa man. Patabang ka panawag? Wala man gud ta'y dispatcher diri nga dapita pero sige tabangan tika, bai." Alok nitong ipagtatawag ako ng masasakyang traysikel.

"Paano ka magtatawag eh 'di ba wala nga akong makita dito oh kahit isa."

"Unsa'y wala, bai. Naa na gani pahunong diri oh." Turo nito sa papahintong sasakyan sa harapan ko.

"Ay sige sige, una na 'ko."

"Sige bai, amping." Bati nito nang papaalis na ako.

"Hey, by the way. Nakita mo ba 'yung bracelet na nasa wrist niya?" Sabay pakita ko sa hitsura ng bracelet sa kanya.

"Ah kana-ang purswelas ba n'ya? Ay oo murag nakita nako na nga suot niya." Tugon naman nitong nakita daw nitong suot ang bracelet.

"Weh, tinuod na manong, ha?" Kunot-noo kong paniniguro. 

"Bitaw, sige nong. Una na 'ko." Paalam ko at napabalik ng pasok sa bahay at dali-daling naligo. Dapat kasi papaalis na pero sa sinabi ni manong, nabuhayan ako.

There came a phone call from the studio, "Ah yes? This is Crux Ion Jimenez. Are things going fine there?

"Good morning! We are okay naman dito, sir. Though, a group of businessmen came here to talk to you sana. Ano pong sasabihin ko sa mga 'to, sir?"

"Okay, okay. Dadating ako dyan for about an hour. Kung hindi nila ako mahihintay, they can freely go home."

"Are you sure, Sir?"

"Yes, I am. Sige na, I still have something to fix here. Bye."

I entered the room and turned the shower on. I only took 10 mins and ate a quick breakfast. Brushed my teeth, fixed my hair, and sprayed the perfume all over my body. Someone knocks on my door, let me check it out, "Oh."

"Hi Crux! Good morning!" I looked down from her feet up to her face, she gave me that awkward smile.

"Mema? Anong ginagawa mo dito?"

"Duh? We live on the same city 'di ba? Of course, I could go everywhere, whenever and wherever I want."

"I'm not convinced, and of course alam kong taga-rito ka. Syempre your family reigns all over Corrales. But you haven't answered my question yet."

"I'm not stalking either. Pwede bang paupuin mo muna ako't nangangawit na 'tong mga legs ko?"

"Sige, you can sit anywhere except for these chairs here. Diskartehan mo nalang kung pa'no."