Ears and Rhymes

Kabanata 10

Kabanata 10: Lines

"What's your subject sa tula mong 'yan today?" Ani Hestia matapos nitong magtimpla ng kape para sa akin.

"Of course. Ikaw." Sagot ko. 

"Weh? Here's your coffee oh." Aniya nang nilagay niya sa mesa ang tasa ng kape. "Can you take a sip? Let me know kung masarap ang timpla ko since lagi mo 'kong binobola na masarap."

Dumampi na ang labi ko sa tasa at bigla akong nagulat sa init ng tasang iyon. "Tss! Hindi mo naman sinabing mainit-init pa 'to."

"Of course, coffee 'yan eh. What do you expect, tarsier?" Nameywang siya habang pasungit akong sinagot. Lumapit siya sa fridge, she picked a piece of grapes and was about to eat it but,

I paused from writing at tumayo, dahan-dahan akong lumapit sa kanya habang siya naman pa-atras ang hakbang at kalaunan ay sumandal na ito sa pader. 

Tumitig ito sa panga ko pataas sa aking mga mata. While, tumitig naman ako mula sa kanyang labi, pa-itaas sa kanyang mga mata. Tinuklaw ko ito mula sa kanyang bibig na parang isang cobra, ended up kissing her lips. Naramdaman ko ang panlalaban niya kaya pinigilan ko siya sa braso.

"I thought about making you moan, pero napagisip-isip ko na hahalikan nalang muna kita ngayon. The next time we'll give ourselves to each other ay after the wedding na." I uttered intimately.

"For the second time, you already scored the last time. Are you a basketball player? Gusto mo kasi lagi nakaka-score, para kang timang."

"Timang sa'yo." I replied.

"You're getting baduy so stop with that sayo-sayo thingy na 'yan." She responded.

"Teka nga lang, what really am I? Baduy o timang?" I asked naughtily.

"Whatever. What's the subject of that tula kase?" Tanong nito uli sa akin.

"I already answered that it's you." Sagot ko habang malapit nang mapikon.

"Oh okay, maiwan muna kita, I'll just iron my damit." Pagpaalam nito.

"No. H'wag na, maupo ka nalang do'n at magbasa, or magcellphone. Basta kahit anong gawin mo, ako na lahat mag-aasikaso sa mga 'to."

"But?" Pag-aalinlangan niya.

"Just sit there and relax, mahal. Let me do these little things for you." Pursigido kong tugon sa kanya. Ningitian at kinindatan ko siya.

She gave me a blank expression and it seems she has something in mind to think about.

"Why? May problema ba?" It remained blank and never gave me an answer. Nilihis nito ang tingin mula sa akin. Lumapit ako sa kanya at napasandal ito sa couch sa sobrang lapit ko na sa kanya, sa sobrang kaba ay nagpapawis-pawis siya. That's when I let go a kiss to her forehead.

"May kasalanan ka no?" She asked frankly with arms crossed.

"I don't... why would you say that? Just because, I do sensual and intimate things to you it doesn't mean na may ginawa ako..." I answered.

"Edi wow, edi wala. Why are you nagagalit?" Nagmasungit naman nitong tanong. I slided my fingers gently on her face, realizing how beautiful she is. "Your eyes look so sad, may problema ba?" She asked another question.

I answered, "I'm just afraid that what if one day I'll not be able to see this beautiful face once again?"

"What?" She was confused.

"Nothing. I love you." Pagpapalusot ko. "Hindi din ako galit kanina or kahit ngayon." Rugtong ko.

"Huh? I love you too. Hmp! You're still baduy."