Ears and Rhymes

Kabanata 14

Kabanata 14: Tahanan

Morning, Wednesday. Tinawagan ko kaagad si Hestia pagkagising ko. I tried to call and call pero hindi nito sinasagot. Pumasok nalang ako sa banyo para maghilamos, at pumunta ng kusina para magluto. Hindi ko alam kung anong lulutuin ko since nanghihina ako knowing that Hestia is not here.

I also tried pleasing her sa chat, even sent her messages. But, she's also not answering everything.

"I'd just have a quick breakfast at maliligo na din ako pagkatapos. Pupuntahan ko siya, sana lang maabutan ko siya sa kanila." As I thought to myself.

After a few minutes, my energy rose up when my phone rang. Kaagad ko namang tinignan at sobrang saya ko dahil sa wakas, si Hestia, "Mahal? Kamusta ka d'yan? Ayos ka lang ba? Hintayin mo 'ko d'yan ha? Nand'yan ka ba sa inyo? Ha?"

"I'm fine here, 'wag mo na 'ko sunduin. I don't wanna go home yet." So ayun, nandoon nga siya. At akala naman niya susundin ko siya? Hell no! Pupunta pa rin ako doon.

She popped and popped again inside my head. Wala akong nagawa kung hindi ang kiligin habang nagmamaneho ako papunta sa kanila. Only a few meters from their house, saka ko lang napansin ang pagtunog ng cellphone ko.

"Where are you? Ba't di mo sinasagot mga tawag ko?" Text nito habang may iniwan nga iilang missed calls.

"I got my car parked a few meters away from your house now. Hintayin mo ako't papasok na 'ko d'yan. Iuuwi na kita." Tinawagan ko siya, maka-ilang beses rin akong tumawag buti nalang at sinagot din.

"A-ayaw ko pa ngang umuwi. Umuwi ka na't kung ano pang gawin ni Papa sa'yo. Please, Crux. I'm really worried." Naiiyak nitong habilin sa akin. 

Sa katigasan ng ulo ko ay hindi ako nagpatinag. Naglakad pa rin ako sa tapat ng pinto ng bahay nila at doon kumatok. Sumalubong sa akin ang kaniyang ama. "Ba't andito ka? Ano'ng kailangan mo? Kung wala, makakaalis ka na."

Napalunok ako at sumagot, "'Yung anak n'yo, tanda. 'Yung anak n'yo ang sadya ko dito, iuuwi ko siya sa bahay ko. Doon siya mamamalagi, kakain, matutulog. Doon siya mamumuhay kasama ako. Mawalang-galang na, payagan n'yo na 'ko."

"We won't let you take our daughter with you. We've already asked her, at sa kanya mismo galing, ayaw n'ya munang umuwi sa'yo."

"Sa kutob ko, parang hindi naman n'ya gugustuhin sa aming dalawa 'yon. I know how much your daughter loves me."

Tumawa lamang ito ng malakas, "Huh? Ikaw? Mahal ng anak ko? Hahaha."

"Hmm?" 

"If you think my daughter really loves you. Then you must be out of your mind, we all know that I told her to make you fall for her in order for my plans to be pursued. Habang hibang na hibang ka sa anak ko."

"What the heck? Bawiin mo ang sinabi mo, hinding hindi kita papalampasin, Henrik. I'm not playing games with you, kung gusto mo 'kong maubos. Sige lang, basta 'wag lang madadamay si Hestia, ang sarili mong anak!"

"Ba't naman kita papatayin? Am I that cruel para lang ipapatay pa kita? That's a no-no, hijo."

A bit feeling of confusion got into me, "Even if you don't want to, I'd always be with your daughter. Mahal niya ako, mahal na mahal. I'd do everything for us to stay alive whatever it costs."

"Papa! Stop it! Set Crux free ! Tama na, Pa!" Sabay takbo palapit ni Hestia sa akin, niyakap ako kasunod.

"Huminahon ka, hijo. I'm just trying to thow a joke on you, sa postura mo kase anseryo-seryoso mo."

"Papa, enough! Kahit kailan talaga, naghahanap ka ng gulo." Nanlambot ako nang makita kong pumatak ang luha mula sa kanyang mata.

"Shhh... Enough with it, mahal. Umalis nalang tayo dito, okay? H'wag na 'wag na tayong babalik dito, please?" I tried to please as the tears continued to fall.