COLLECTANEA

YOUR LIPS

PLAGIARISM IS A CRIME!

I was alone here,lage naman kaya nasasanay na ako
Pero Iba padin ang buhay ng mga normal na tao ung walang iniindang sakit,walang tinetake na mga gamot.

Plain white room,green dress and a bleeping monitor,isama na natin ung swero sa kamay ko.

Maybe when my monitor starts to make a hard sound with matching straight lines, madami na siguro akong kasama dito.

Napatawa nalang ako sa naisip ko,napagawi ako sa labas ng bintana i saw a man standing on the roof.

Agad ko siyang hinablot.

"Ano ba!?" Anas nia

"Bakit kaba magpapakamatay?!" Balik kong tanong sa kanya

"Anong magpapakamatay nahihibang ka?!" Dahil sa sinabe nia napahiya ako jusko akala ko magpapakamatay sia kaya hindi nako nagsalita akmang aalis na ako ng magsalit siya

"Bakit ka nandito?" Tanong nia

"Maybe from now on this is my house" walang buahy kong sabe

"Im sorry to hear that,btw anong name mo?"

"Sabrina" at umalis na

"Ako nga pala si Paolo" pahabol niang sabe

Araw araw akong binibwisita ni Paolo at araw araw nararamdaman kong palala ng palala ang sakit ko.
Ayokong malaman nia kaya nagpapanggap akong malakas at masaya sa harap nia,pinigilan kong mahulog sa kanya pero nabigo ako.

Patagal ng patagal mas nahuhulog ako sa kanya pero ayokong sabihin dahil masasaktan lang namin pareho ang isat isa gayong alam kong hindi ako ang tinitibok ng puso nia.

Hindi ko alam pero balisa ako ngayon,hindi ako mapakali pero feeling ko ang lakas lakas ko kaya naman pinapunta ko si Paulo.

Maya maya lang ay nandito na siya.

"Bakit dito mo napiling pumunta" tanong nia

"Basta,Paulo may request lang ako pwede banag hawakan mo ang kamay ko?" Nagulat siya sa request ko pero ginawa din nmn nia abot langit ang kilig ko habang naglalakad kame,kaya lang biglang umulan

"Sab,silong tayo baka mapaano ka" akmang hahatakin nia ako sa silong nang bumitaw ako sa kanya.

"Wag na! Enjoyin nalang natin to ito kaya ang una kong ligo sa ulan feeling ko kase ang lakas ko ngayon eh"masaya kong sabi pero nalulungkot ako dahil alam kong ito na ang oras ko

"Teka namumutla ka na oh" sabe nia sabay turo sa bibig ko pero hindi ko ito pinansin.

Patagal ng patagal ang ligo namin ng maramdaman kong nahihirapan nakong huminga, kaya naman agad akong bumagsak

"Sab! Oy ayos ka lang?" Habang nakahiga ako sa hita nia ay kinuwelyuhan ko siya.

"Oras ko na Paulo" pagkasabi ko nun ay agad ko siyang hinalikan nilapat ko ng ilang segundo ang labi ko pero hindi siya tumutugon kaya naman bumitaw na ako.

Ito na,ito na ang oras ko nakikita ko na ang liwanag.
Pinilit kong tumayo.

"P-paulo m-mahal kita matagal na, im happy that im dying in your arms, i can free myself from pain,
and that was my first kiss, now im happily saying that i can die in peace now that i've taste,

"Y-YOUR LIPS" kasabay ng pagbagsak ng katawan at luha ko ay siyang pagkawala ko sa mundong ito.

----------
D.I.S.C.L.A.I.M.E.R
- This is a work of fiction,name,place,events,characters are fictitous
- photo not mine! Credits to the owner
- open for cristism
S.O.U.R.C.E (picture)
- Pineterest
----------

Hope that you enjoy reading! 🥜