Kung Ika'y Mawawala [complete!!!]

Chapter 27

Date uploaded ; 1-29-15

Para sa hindi pa member ng WMBC and FU group sa FB... mag-join na kayo! doon kasi ako palaging nag-a-announce ng mga bagay bagay.

Mag-vote at mag-comment naman kayo para ganahan ako mag-update.. hahahahahhaa!

Chapter 27

Ysabelle

It has been a very tiring but a very satisfying week. Isang linggo lang ay natapos ko na ang mga dapat gawin sa paglilipatan naming bahay. Everything is in it's place and I smiled at the result of my hard work. I am pleased to say that I am very satisfied.

Natutuwa ako sa kinalabasan ng kwarto ni Clyde. It's everything that I had imagined. It'll ne my kid's haven. I put up some wallpapers ng mga favorite cartoon characters nya. Even though his head has the mind of a genius, and he's matured for his age, I still want to remind him that he's still a kid. Ayokong madaliin ang paglaki nya. I want him to enjoy his childhood.

Naupo ako sa kama nya na and I looked around the room to have a last minute check. I know he's gonna love it! The house looks homey enough to live in for now, especially itong kwarto ni Clyde, at pwede na kaming lumipat bukas.

To my surprise, nagpadeliver din si Aldrin ng mga gamit sa kwarto ko. I was totally surprised ng ibinaba nya yung mga furnitures, like a new bed, shelves and vanity table. Pinapabalik ko nga sa mga kargador, sabi ko hindi ko binili yon. Halos mag-away pa nga kami dahil ini-insist nila na kasama iyon sa delivery. Napilitan tuloy tumawag yung supplier kay Aldrin, and he called right at the middle of his meeting. He said that it was a gift and he threatened me that if I give it back, sa halip na increase ang ibibigay nya sa 'kin, kakalahatian pa nya ang sweldo ko. Nakapag-isip-isip ako dahil, I can't affort to lose a penny, dahil mas marami akong babayaran ngayon. Hindi ko alam kung tototohanin nya ang threat nya. Wala na akong nagawa kung hindi tanggapin ang mga yon. Kung minsan nagiging pasaway din 'yong lalakeng 'yon. Oh well, I'll take it na lang as an advance birthday, christmas, valentines gift. Para hindi naman masyadong mabigat ang loob ko na tanggapin ang mga yon.

When everything's settled, I've decided to go home. Madilim na sa labas at alam kong hinahanap na ulit ako ni Clyde at every 10 minutes na sya tumatawag. Iintayin ko pa sana si Kirsten para ibilin ko sa kanya na maaga kaming maglilipat bukas. Kaso hanggang ngayon hindi pa din sya umuuwi. Tatawagan ko na lang sya at kailangan ko nang umuwi. Nag-iwn ako ng makakain ni Kirsten sa kusina para naman hindi puro junk foods ang kinakain ng kapatid ko. Kinandado ko na ang bahay paglabas ko.

Sa isang linggong pag-aayos ko ng bahay, ilang beses ko lang nakita ang kapatid ko. Hindi ko na sya naaabutan sa umaga kapag dumadating ako. At kung maabutan ko man sya, palagi syang nagmamadali, late na daw sya sa trabaho at hindi na makuhang mag-breakfast. At kahit na umuwi ako ng gabi, hindi ko din sya naaabutan sa pag-uwi nya. Masyado atang dedicated sa trabaho yung kapatid ko at wala ng oras lumagi sa bahay. That would also explain the condition of the house. Palagi syang on the go at nasa labas at parang ginagawa lang nyang boarding house itong bahay.

Well, at least kapag magkakasama na kami sa bahay, imposible na sigurong hindi ko sya makita.

Kahit na marami akong ginawa nitong nakaraang linggo, it was surprisingly quiet. Lumipas ang isang linggo na wala akong masyadong balita sa mga Altamerano. Aldrin got called on an emergency meeting at the Singapore branch tapos dumiretso din sya sa Hong Kong, although he keeps on calling para ma-update ko sya sa progress ko sa bahay. At kahit hindi pa din ako pumapasok ay maski papano nagagampanan ko naman ang pagiging assistant nya via internet.