Gözlerinin öylesine değdiği şu mısralarımda
Nerden bileceksin sana bir sevda gizlediğimi
Kalbini yoklatmayan bu dizelerimin arasında
Nereden bileceksin soluksuzca izlendiğini
Asır eskiten bir özlemle sana tutuştuğumu,
Geceleri aklımla kalbimde vuruştuğumu,
Adını içmiş kaç sayfanın ellerimde buruştuğunu
Öyle ya Sen, nereden bileceksin,
Kıyısına oturup içimde kör uçurumların
Toprak seven bakışlar takındığımı
Rüzgar kesen soluklarımla, yaşamdan yakındığımı
Öyle ya sen, nereden bileceksin
Güneş tokalı çimenlerin saçını bozan hazan
Elimdeki kalemi alıp içimde sana bir alem yazan
Yokluğunun sokaklarında hayalinle gezszip tozan
Bir sevdalının olduğunu, öyle ya sen nereden bileceksin
Yastık ısıtan yanaklarında huzurlanırken uyku
Benim yıldız söndüren güneşi beklediğimi
Gözlerinden uzakta bulup da bir kuytu
Sensizliğime senden bir gün daha eklediğim
Nereden bileceksin
Dilimde üflenmemiş bir sıcaklığı var adının
Tenimde ter, sazımda tel olur durursun
Canımdan can aldıran bir huyu var hatrının
Bakmaya kıyamadığım yüzünde bendeki seni vurursun
Öyle ya nereden bileceksin
Anıl Çelik
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜNDE TOPRAK KOKUSU
Poetry"Uçurumun kenarındayım. Ayaklarım ölüm ile yaşamın ince ucunda. Evet görüyorum her şeyi, Her şeyin farkındayım. Gökler yıldızlarıyla birlikte işte orada Toprağın avucunda.. " Göklerimizi toprağın avuçlarında terleten milyonlarız artık. Hayallerimi...
