Yaprak kımıldamaz rüzgarlarda kanadım boydan boya
Alışırken ateşin yaşam borcuna, burcuna kellemi astı yar
Kırk karanfil topladım yurdumun mezarlıklarından
Başına tac edeceğim papatyaların toprağına diktim
Bahar süpüren gözlerinden sakınmadım tomurcuklarımı
Ömür bahçemdeki her ziyanı ziya/nda telafi ettim
Bir yudum su, bir huzurlu akşam, yumuşak bir ekmek saydım seni
Ben kapattıkça gözlerimi sen kollarını açtın
Başımın dinmesini istemediğim ağrısıydın,
Gün geceye kavuştuğunda ışıldıyordun, güneşin aynısıydın
Yüzü kezzaba bulanmış umutlarımın dev güzellik aynası
Seni sevmek kendimi sevmekti
Karnı gebe bir serçenin ürkekliğinde sığındım dalına
Ufuk ufalayan bakışlarımın emniyete çekildiği yerdin
Uzak göçler taşıdığım heybemin koca deliği
Uzaklarımda dünya yakınlarımda mahşerdin
Anıl Çelik
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜNDE TOPRAK KOKUSU
Poetry"Uçurumun kenarındayım. Ayaklarım ölüm ile yaşamın ince ucunda. Evet görüyorum her şeyi, Her şeyin farkındayım. Gökler yıldızlarıyla birlikte işte orada Toprağın avucunda.. " Göklerimizi toprağın avuçlarında terleten milyonlarız artık. Hayallerimi...
