Destiny

~ Bölüm 1 ~

Bazen çok aşık olsan dahi karşındakini çok iyi tanımalısındır. Sana başka bir yüzünü gösteren bir çok kötü insan vardır dünyada. Sedef bunlara en iyi örnekti. İlk görüşte aşktı onlarınki. Mehmet o kadar naif ve ince düşünceliydi ki hangi kız olursa olsun aşık olurdu. Ama nerden bilebilirdi ki Sedef? Aslında Mehmet'in aşkının saplantıdan ibaret olduğunu. Herşey evlenmeleri ile daha gözle görülebilir olmaya başlamıştı. Giyimine kuşamına çok karışıyor. Hatta evden çıkmasına izin bile vermiyordu. İlk zamanları harika olan evliliği git gide kötüleşmişti. Mutlulukla girdiği evi artık onun için bir hapisten ibaretti.. Sedef hamile kaldığında sandı ki Mehmet değişebilir. Ama umduğundan daha da kötü bir hal aldı her şey. Çünkü saplantılı bir aşıktı. Ve Sedef'i kendi çocuğu olsa dahi kimseyle paylaşmak istemiyordu. Ama kadına kendini dinletemiyordu. Çocuğu aldırmasını söylemesine rağmen yapmamıştı. Sedef artık aşık oldugu o adamı tanıyamaz olmuştu. Ama anladığı tek bir şey vardı. Canavarın tekiyle evlenmişti. Ve o andan itibaren sadece çocuğu için yaşamayı düşünüyordu. Günün birinde o kadar korktu ki çocuğuna bişey yapacağından , Mehmet'in ailesini arayıp yardım istedi. Ama daha doğru dürüst açıklama yapamadan elinden alınmıştı telefon. Mehmet çok kızmıştı. Bu sefer asla yapmadığı şeyi yaptı. 7 aylık hamile olan göz bebeğinden sakındığı karısını bodruma 4 duvar arasına kilitledi. Mehmet de tanıyamıyordu artık kendini. Engel olmak istiyor ama içindeki canavara dur diyemiyordu. O bebeği asla istemiyordu. Sedef günlerce ağlayıp yalvardı onu oradan çıkarması için. Ama Mehmet bunlara sağırdı sanki. Böyle böyle günler geçti. Sedef o bodrumdan bir daha asla çıkamadı.

Bir ara Mehmet'in ailesinin geldiğini duymuştu. Ama Mehmet onlara yalan söyleyip kendisini artık bıraktığını söylemişti. Ve o iyi niyetli insanlar buna inanıp gitmişlerdi. Karnındaki çocuğundan başka kimsesi yoktu onun. Cinsiyetini bile bilmediği çocuğu... mehmet düzenli olarak bodruma iniyor, ona yemek ve birkaç kıyafet getiriyordu. Kadınla konuşmaya çalışıyordu ama kadın onunla asla konuşmuyordu. Bu Mehmet'i daha da sinirlendiriyordu .

Böyle böyle saatler, günleri, günlerde ayları kovaladı. Sancılı bir günün ardından doğumunu yaptı Sedef. O koca bodrumda, tek başına bir erkek çocuk getirdi dünyaya. Adını Poyraz Efe koydu. Ve o andan itibaren onun üzerine yemin etti . Ona hiçbir şey olmayacağına dair.

Mehmet yine rutin bir halde bodruma indiğinde gördüklerine inanamadı. O hiç istemediği çocuğu doğmuştu. Aylar sonra ilk kez duygulandığını hissetti. Gözleri dolu dolu onları kilitlediği hapis demirleri gibi olan yere gitti. Kilidi açıp yanlarına girdi. Çocuğuna dokunmak istedi . Ama Sedef korkarak oğluna sarıldı ve geri kaçtı ondan. "Asla . Asla ona pis ellerinle dokunmana izin vermem. U-uzak dur bizden.." zaten saplantılı ve gerçekten psikolojik sorunları olan birine ne anlatsan sinirlenirdi. Mehmet de öyleydi. Oğlunu sevdirmediği için karısına, karısıyla da oğlu yüzünden bu halde oldukları için oğluna büyük bir nefretle doldu. Geldiği gibi sinirle demir parmaklıkları kilitleyip çıktı bodrumdan.

Böylelikle yıllar geçti. Sedef ve Poyraz asla o bodrumdan çıkamadılar. Poyraz 3 yaşına girmişti. Ve çocuk aklı neden orda olduklarını bile anlamıyordu. Sedef yalvar yakar bazen istediklerini aldırabilmişti Mehmet'e. Bunun sayesinde bodrumda küçük bir dünya yaratmıştı Poyraz'ına . Çünkü elinde olan tek imkan buydu.

"Ayne bijim evimijde neden baçka oda yok ki?" O güzel yeşil gözleriyle annesine bakıyor ve bu soruları soruyordu. Hangi anne yüreği dayanırdı ki buna? Sedef de dayanamıyordu. " paramız bu kadarına yetti oğlum." Dolu gözleriyle oğlunun saçlarını okşadı. "O jaman şok paramıj olursa büyük evimij oluy mu?" Gözlerindeki yaşa rağmen kocaman gülümsedi Sedef. "Olucak tabiki oğlum. Sen hiç merak etme. Annen senin için en iyisini yapacak." Küçük Poyraz Efe orada olan birkaç oyuncağıyla oynamaya geri döndü.