close as strangers [COMPLETED]

[11] remembering (part 2)

tyler's pov

after na mabasa ko yung messages namin tinago ko na yung phone ni brianne sa isang box at inilagay sa ilalim ng kama ko, baka kasi makita pa ni claire at kung ano ano isipin niya.

dalawang buwan na ang nakakalipas at ganun parin daw si brianne, di ko siya magawang madalaw dahil natatakot ako at nakokonsensya, araw araw binabagabag ako ng konsensya ko.

"tyler, 3 weeks akong mawawala dahil may family reunion kami sa california, araw araw nalang akong tatawag sayo, iloveyou babe"

yun yung sumalubong saakin pagka pasok ko sa bahay, naka empake na siya at nilalagay na nung driver lahat ng maleta sa kotse

"ah ganun ba? bakit parang biglaan naman ata? hindi man lang tayo nakapag bonding bago ka umalis"

yan nanaman kasi siya, bigla bigla nalang mawawala -_-

"palagi naman tayo magkasama eh, kaya di na kailangan mag bonding, sige alis na ako"

kiniss niya ako at sumakay sa kotse niya, hays

bigla kong naalala yung phone ni brianne kaya naman umakyat agad ako papunta sa kwarto at kinuha iyon

"pictures naman"

pictures naman yung titignan ko

madami kaming pictures sa phone niya 1, 670 lahat ng asa gallery.

isa isa kong tinignan, meron kaming picture na nasa likod yung taal volcano, I think sa tagaytay yun

meron din namang kasama yung buong barkada except kay karen na nasa likod namin yung windmills ng ilocos,

as if meron din namang buong family ko at family niya magkasama, christmas siguro yun kasi nga may mga christmas decoration at christmas tree

meron din namang basang basa kami sa ulan

wait..

flashback

"brianne, mahal kita"

di ko mapigilang sabihin, hindi ko na rin kayang itago pa sakanya

umuulan ngayon, pero kahit sobrang lakas di kami natinag

niyakap niya ako, hindi ko alam kung para saan yun?

nirereject niya ba ako? kaya niya ako niyayakap?

"mahal din kita tyler"

natulala ako nung oras na yun, hindi ko talaga akalaing sasabihin niya yun.

kasi sabi niya dati, hinding hindi daw siya tatanggap ng kahit sinong lalake, except sa lalakeng gusto niya.

akala ko talaga may gusto na siyang iba kaya natotorpe ako, hindi ko naman naisip na ako pala yung tinutukoy niya..

destiny? ito na ba yun?

niyakap ko naman siya ng sobrang higpit

at tsaka hinalikan sa noo

"ibig sabihin tayo na???"

tanong ko sakanya, syempre yun na yung itatanong ko ayoko na magpaligoy ligoy pa, gusto niya ako at gusto ko rin siya, dun din mapupunta yun hahaha

tumango naman siya at ngumiti, kahit medyo blur yung mukha niya kasi nga sobrang lakas ng ulan

hindi ko maintindihan yung ibig sabihin ng pagtango niya kaya bigla siyang nagsalita

"oo, hahaha, oo tayo na"

what the fudge! after how many years ng pagiging torpe at pagtago ng narramdaman, sa wakas!