Benim bazı şeyleri kabul etmeyişim, sindirmek zorunda olmamı da gerektirmiyordu. Benim için yanlış olan hunharca şeyler, insanlar için çok sıradan ve basit şeyler gibi geliyordu. Onların gerçeklik anlayışı, benim için aşağılıkça birşey olmaktan öteye geçemiyordu. Ve bu kabulenemeyişim, ruhumun üzerinde dinmek bilmeyen ıstıraplara neden oluyor ve düşünceler içinde kıvranmama sebep oluyordu. Bu durumum ruhumu kemiriyor ve günden güne beni ruhsal zayıflığa sürüklüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Konuşamadıklarımız Üzerine
Teen FictionSabah şafağıyla birlikte gökte parlamaya devam edem Ay'ı görebiliyor musun ? İşte ben her iki ışığın tam ortasındayım; sabah şafağındaki umutta ve geceden kalma gözyaşlarının hayalkırıklıklarında. Peş para etmeyen yerde..!
