Przebudzone shoty

Special 4 - Pieśń syren - ☆

Pieśń syren

„Tam daleko, daleko, gdzie kwitną zimne szczyty

tam, daleko, w szczelinie, władcy trup jest ukryty.

Tam daleko, za lasem, historia ta się zdarzyła,

Miłość ukrytą, tajemną, tragedii całun okryła.

Żyła w lesie panienka, co swe serce chciała

oddać chłopcu, który by się o jej dłoń starał

Majątek jej nie w głowie, ni złoto, ni korona,

pragnie tylko skromnie, być przez nań wielbiona

W swym lesie żyje sama, szuka liści, łyka

nie spotka nigdy pewnie żywego człowieka

Gałęzie jej schronieniem, ściółka leśna łożem,

cały las panience z ochotą pomoże

Nasiona jej posiłkiem, leśne duszki bratem,

dziewczyna jednak tęskni za ludzkim kamratem

W końcu gdzieś przed lasem, widzi parę młodą,

dziewczynę i chłopca, co lśnią ziemską urodą.

Nie widzą jej, nie słyszą, choć panienka woła,

przebić się przez drzew ściany, dziewczyna nie zdoła

Kłopot ma udręczona, usycha z rozpaczy,

władca jej nie słyszy i na inną wciąż patrzy.

Znów jest nieszczęśliwa, na skraj lasu wraca,

wypatruje i szuka, ludzkiego kamrata

Aż tu dnia pewnego, gdzie drzewa cienie plotą,

władca ukochany, bieży w las piechotą.

Panienka promienieje, nie słucha głosów braci,

nie wie, że za chwilę co kocha, utraci

Driady i chochliki, z troską jej śpiewają,

wiodą siostrze o duszach, co serca porywają.

Ta staje przed swym chłopcem, czeka co się stanie,

w duszy już się cieszy, że przy nim zostanie

Koniec jednak przykry, tragedia się zaczyna,

ohydne jest z niej licho, nie piękna dziewczyna.

Kości odstające, włosy z mchem splecione,

pazury niczym ostrza, skrzydła poranione

Oczy wyłupiaste, skóra dziwnie blada

zaraz biedny chłopiec ze strachu upada.

Panienka nie rozumie, nad leżącym staje,

skoro ten jej nie chce, jedno pozostaje

Wyrywa chłopcu serce, cała zapłakana,

chciała tylko kochać, została ukarana.

Szarpie język, dłonie, bierze nagie ciało

w dziurze zakopuje, by tam pozostało

O chłopcu już nie myśli, tylko serce trzyma,

by przypominało, jak naiwna była.