Karanlık Garcia

1.

Dusk till dawn-Zayn

"Gördün mü haberi ?!"Kulağımı aşındıran adeta rahatsız eden ses tonuna karşın gözlerimi ona yönelterek ifadesizce beklemeye başladım.Yeşilin saf ifadesi yerine haz dolu bakışlarla elindeki magazin dergisini sağa sola sallıyordu.

"Kızım tepki versene ya,boşa mı konuşuyorum ben ?"göz devirerek baygınlıkla baktım.

"Ne yine ne var ne gördün ?" Dora bundan ibaretti.Yirmi iki yaşına gelmiş fakat hala tek derdi magazindeki adamlar gibi her seferinde parasını onlara yatırıyordu.Belki buna neden medya öğrencisi olmamız da olabilirdi ama ben onun kadar değildim en azından.

Kolumdaki sarsıntıyla tekrar kafamı kaldırınca "Ya adama baksana ne kadar harikulade değil mi ya ?" elindeki dergiyi gözüme sokarcasına iteledi.Kendimden uzaklaştırarak kalbini incitmemek adına kafa salladım ve ekleyerek "Harika,tam senlik."muzip ifademe elbette gözlerini devirdi.Pek umrumda değildi tek arkadaşımdı fakat değer verdiğini bana hissedebiliyordum.
Bazen ben yansıtamasamda o hep yanımdaydı.Ben Reya 22 yaşında medya ve gazete öğrencisi 3.sınıfım.Oldukça sıradan belki de düşük bir hayatım var,annemle yaşıyorum yıllar önce diye konuya girmeyeyim babam iki yıl önce bizi başka nedenlere tercih etti bu kadar kısa ve yalın.
Ve Dora var olan tek arkadaşım.
Soğuk birine katlanarak iyi iş başarıyor diyebilirim.

"Staj işi hakkında ne düşünüyorsun?" Adımlarımı hızlandırarak diğer yandan omuz silkerek ona baktım.

"Ne yani hiç düşünmedin mi bunu ?"
Sesindeki şaşkınlık alakasızdı.Staj için daha iki aya yakın süremiz vardı.

"Belki kitapçıda veya sahafta yaparım."
dedim tok sesle,yüzünü buruşturup elindeki dergiye iç çekti.

"Vizyonsuz düşünüyoruz,kitapçıymış !" iğneleyici ses tonuna kaşlarımı çattım.
Hayal kurmayı iyi biliyordu fakat basit belki de renkli hayallerin kızıydı.

"Sen o pozisyonlarda çalışabileceğini düşünüyorsun?!" dedim sorar ifadeyle.
Ah! Elbette aklı fikri o dergilerdeydi tabi.Omuz silkerek suratını düşürdü,
umursamadım.Evin sapağına gelince yanından ayrılarak evime yürümeye koyuldum.İçimdeki huzursuz boğucu kasvet tuhaf şekilde zihnimi bulandırıyordu.
Merdivenleri tırmanarak dairenin önünde çantamdaki anahtarı aldım.
Kapıyı açınca içeri girdim.Ölümcül sessizliğin boşluğunda odama girerek yatağa yığıldım adeta.Tüm ev neredeyse bana aitti,her şeyin ödenmesi,yemek,
düzen boğucu hakimiyetin olmayan basit yaşantımda sıkışık bireydim.
Odamdaki çatlamış aynadaki yansıyan surete ilişti göz bebeklerim.Soluk tenim,
siyah düz saçlarım ve sürekli aralık olan dudaklarımla bile oldukça sıradan bir görünüme sahiptim.Okulda diğerleri ve ben.Aradaki yüce fark.Başımı yastığa koyup perdenin açık bıraktığı boğuk havaya diktim bu kez.Uykunun hali hazırda beklediğini teslim olduğumu anlayana dek..

///

Yıldırım sesi,
Öfkeye nefrete bulanmış sesi
Gözlerimi araladım,kuruyan genzim kaşlarımı çatmama neden oldu.
Doğrularak ellerimi saçlarımdan geçirdim,sessizlik yine aynıydı.

O uyuyordu,doktorun verdiği ilaçlar kesinlikle minnettarlıktı.Daha fazla oyalanmayı bırakarak yataktan buz gibi parkeye ayaklarımı uzattım.İç ürpertici soğuğun tüylerimi kaldırması aşikardı.
Saçlarımı gelişine toplayıp yüzümü yıkamaya banyoya gittim.Aynadaki ruhsuz irisler suyun soğukluğuyla daha da belirginleşti usulca kuruladığım havluyu kenara bırakıp mutfağa yöneldim.Dolapta bulabildiğim malzemelerle ortaya çorba çıkararak
günü kurtarabilmiştim.Durumumuz kötü değildi dolapta da bir şeyler vardı ama yaptığım yemek iki kişi olunca tüketilmiyordu.Çöpe gitmek olasıydı.
Kaynayan çorbayı karıştırıp kaselerden birini koydum,dumanı tüten boğazı yakan çorba alışılmıştı benim için.Kaşık alarak dudaklarımın arasından tadını yudumladım.Güzeldi küçük yaşta edindiğim zoraki tecrübeydi.
Bilgisayarımı odamdan alarak masaya geri geldim.Gelen bildirim sesiyle maile girdim.Dora'dandı.Şarj bittiğini anlamam ise uzun sürmedi erteleyerek ekranı kapattım.Çorbanın son kalanını da bitirerek tezgaha bıraktım.Duşa girmem gerekliydi ruhumun suya ihtiyacı vardı o hisse.Hava karanlığa gömüldüğünde eşyalarımı alarak gün bitimine kapanış vücudumu duşa adadım.