Karanlık Garcia

4.

The weekend -Earned it

Boğazımı ıslatmak istedim karşımdaki şeye karşı,nefes kesiciydi.Dev yükselişi iştah kabartıcıydı.İç hislerime son noktayı bırakıp adım attım.Ne adımdı ama hah! Tam komedi.O kadar yabani durduğuma emindim ki kelimeler kifâyetsiz kalırdı.Deri botlar,siyah kot ve boğazlı kazak.Bu kadar aykırı olabilirdim.Etrafın göz yormayan mimarisi,söylenecek söz bulunamazdı.

Proje için

Zihnimin uyarış dolu mesajı öngörmüştü hissettiklerimi daha da ilerisi büyülendiğimi.Düşünsel faaliyeti derinlere yollayarak insanların arasından sıyrıldım.Ağaçların oradaki lobide beklemekten başka tercihim yok gibiydi.Aksi takdirde dışarıya fırlatılabilme fikri doğabilirdi.
Telefonuma gelen e-postamı açacağım sırada "Reya Aksar?" sarışın oldukça güzel kadın sesi işittim.Oturduğum yerden kalktığımda "Benim."
diyebilmiştim en nihayetinde.At kuyruğu olan saçları,altın oran yüzüyle
eş değer kusursuz fiziğe de sahipti.
Rahatsız edici bakışlarımı bölen eliyle yürümemi işaret etmesiydi.

"Mr.Garcia sizi bekliyor,eşlik edeyim."
Ne ? Mister mı ciddi olup olmadığına baktığımda aksan ingilizce değildi fakat türkçeyi de kusursuz kullanabiliyordu.
Asansöre bindiğimizde dışarıyı görebildiğimizin farkına vardım.
En yukarı hissi buydu sanırım.
Bembeyaz duvarlar yalın ve sadeydi,en ufak gereç yoktu.Şehir ayaklarımın altındayken koltuğa geçmemi işaret etti.
İfadesizce yönlendirmesine uydum.O gözden kaybolurken irislerimi gezdirdim.Sade,ihtişamdan uzak.Bir o kadar ihtişamlı.İronik biçimde ikisi bir aradaydı.Korkutucu şekilde yüksek,
o denli albeniliydi.Belki de hayatımda ilk ve son gelişimdi fakat tesiri kalıcı olacaktı.Camekan,sanki dışarısıyla arada bir şey yok gibiydi,dokunmaya cesaret dahi edilemeyecek derecede.

"Sizi bekliyor."Duyduğum sözcükle kalbimin ritimini değiştirmesi aynı saniyedeydi.Ellerimi birbirine sürterek kadına yaklaştım.

"Teşekkür ederim."Düz ses tonuma karşın gülümsedi ardından ise saniyelerini aldı yine ortadan kaybolmak.Kalbimin kulaklarımda atmasıyla avuç içlerimdeki ter damlacıklarını kotuma sildim.Soluk çekerek aralık siyah kapıyı parmaklarımla ittirdim.Evet ittirdim,
tıklamadan bu kadar gerizekalı olabilirdi bir insan çünkü.Ne olduğu anlamadan saçma sapan içeride buldum kendimi.Az önceki yok olan kadın ise yanımda belirmişti.

Yerin dibine girsemde ifadesiz tutmaya çalıştığım yüzümle arkası dönük şekilde olan adama en uzak ciddi anlamdan uzak koyduğu koltuklara oturdum.

"Reya aksar,Garcia."Sarışın kadının tiz sesiyle adam bize döndü.O an kalbimin duyulan sesinin kulaklarıma yükselmesi ,vücudumu saran ateşle yanmaya başladım.Ayak uçlarımdan gelen yanma hissine değinmiyordum bile.Tenimi ateşe vermişlercesine gözlerimi kırpıştırmadan karşımdaki adama baktım.Kusursuz hayatımda görebildiğim son kez görebileceğim çehre,zihnimi bulandıran omuzlar,
duruşu allak bullak eden karmaşaya karşı aralık dudaklarımı fark edip birbirine yapıştırdım.O kadının gittiğini anlamamıştım.

"İyi misiniz?"Resmiyet dolu tok sesiyle gözlerimi sabit tutmayı başararak kafa salladım.Evet tek yapabildiğim bu olmuştu.Telefonumun kilidini açmaya çalıştığımda baş parmağım titriyordu adeta.Saniyelerin sonunda açarak e-postama girdim.Bakışlarımı telefonumda tutarak "Reya Aksar,
Erkan Kaya'nın üçüncü sınıf öğrencilerindenim."diye bahsettim.
Rahat konuşabilmiştim bu şekilde.

"Yüzüme bakmaktan bahsetmiş olmalı,"
İğneleyici kışkırtıcı ses tonuyla bakışlarımı kaldırdım.Az öncekinden daha sert üsluptu.Daha baskın,daha otoriter.Ellerini dayadığı siyah çalışma masasından çekerek cebine iliştirdi.

"Affedersiniz."Tiz ses tonu bana mı aitti ? Duyulamayacak kadar kısık olsada o duymuştu.Tepkisizce yüzümde tuttu bakışlarını.Ekranı açarak kafamı tekrar gözlerine kaldırdırdım.Ela harelerine.

"Ceo olarak ülke çapında tanınmış bulunmaktasınız,gerek kariyerinizle gerek kimliğinizle.Size bunun avantaj ve dezavantajları nelerdir? Mr.Garcia."
Sondakini eklemem anlık ifadesini değiştirdi saniyelik olsada kestirememiştim.

"Dezavantajı olamaz."Kayıtsız,keskin sesin söylediklerini kaydederek diğerine geçtim.Hemen bitmeliydi bu proje.

"Röportajlar vermiyorsunuz sebebi nedir?"Bilmiyordum bile bu adamın kariyerini.Araştırdığım gece en ufak bilgiye ulaşamamıştım çünkü.Kafasını eğerek bakışlarını yoğunlaştırdı.
Dudaklarım tekrar aralandığında nefesimi bıraktım.

"Garcia tek,zirve."Tok sesiyle kalan sorularıma gözlerimi indirdim.

"Garci ceo'su olarak karizmatik ve güçlü olmanızın sırrı nedir ? Özel hayatınız da gizli tutulan konulardan biri var olan biri mi yoksa birileri mi ?" Ne! Bu soru da neydi.Bu da nereden çıkmıştı.
Yüzümdeki ateş yeniden nüksederken
dişlerimi sıktım.

"Ben- böyle bir soru için özür dilerim.
Benim hazırla-"

"Beni tanımıyorsun."Gözlerindeki ifadesizlikle yutkundum.Kelimeler silinmişçesine sessizlikle ona baktım.Boğazımı temizleyerek konuşmak için nefes aldım.

"Ünlü ceo'sunuz.Geldiğiniz yer ise ihtişamlı,ulaşılamaz.Şans veya değil,güçlü imaja sahipsiniz.Piyasa rakip
diğerlerine karşında "güç"diye tanımlandırılıyorsunuz muhtemelen."

Soluksuz kelimelerimle gözlerime yoğunlaştı.Önündeki iki tekli koltuktan birini işaret ettiğinde boş bakışlarla yerimden kalkmayı idrak edebildim.
Oturduğumda ise az öncekinden daha da yakındı.Fazla yakın.

"Güç,başarı zincirdir.Garcia oluşumuna, geldiği noktaya getiren;
benim."

Kayıtsız ses tonu iliklerimdeydi artık.
Ürpertiyi,kırmızı alarmları zihnimde oluşturmuştu.Dikkatimi toplayarak odaklandım.Son iki sorumdu ve bitecekti.

"Garcia nedir tanımlanabilir mi ?"
Gözlerimin içindeki hareleri asla oynamadı usulca dudaklarını araladığında kuruyan dudaklarımı ıslattım.

"Garcia;Benim."Baskın ifadesiyle kalp atışlarımın sesini duyamaz oldum.Diğer soruyu sormayacaktım,ekranı kapatarak ensemdeki ürpertiyi görmezden geldim.

"Teşekkürler.Sorularım bu kadardı."
Ayağa kalktığımda masasının etrafından dönerek olduğum tarafa geldi.

"Staj görüşmen."Soru sorarcasına değildi.Daha çok cümlesini bitirmişti.
Çantamı koluma aldığımda "Teşekkür ederim,farklı alanda yapmak istiyo- lafımı son buldurmuştu.

"Sebebin nedir ?" ifadesiz ses üstüne yapışmış gibiydi.Çünkü buraya gelip staj yapamam.Burada absürt duran tek kişi ben olamam.

"Absürt değilsin."İrislerim sonuna dek açıldığında tekrar yutkundum.

"Tekrar teşekkürler.Sorularımı cevaplamanız ve-" devamını getirmeyerek ki duyumsamamıştı.Elini sıkarak gözlerine yoğunlaştım,
ayrıldığımda adımlarımı genişleterek siyah devasa kapıdan beyaza monotonluğa geçişim tamamlanmıştı.

Lavaboların yerini sorduğumda hızla girerek ardımdan kapattım kapıyı soğuk suyu açtığımda ellerimi altında tutup enseme götürdüm.Bir an önce gitmek,unutmak istiyordum diğeri ise bambaşkaydı.Çantamı da alarak asansörlere ilerledim.O kadını bile görememiştim yeniden.Çıkış bulduğumda zihnime zincirlenmiş cümle ürpertici hale büründü.Daha da büyüdü soluksuz bıraktı.

Beni tanımıyorsun

Korkumu hissettim,şehvetimi,tehlikeyi ardıma tekrar baktığımda zamanı ileriye almak ,bunu yaşanmamış olarak kalmasını umdum.Taksiye bindim,o ihtişam dakikalar sonra gözden kayboluncaya dek.

Sadece dinlenmek istiyordum,bunu birkaç dakika bile olsa yapmak.
Gözlerimi kapatarak dejavu olmaya devam ettim.