Hayal gücü;bizi bilmediğimiz yerlere uçuran rüzgardır ve hayat;içinde ne çıkacağını bilmediğimiz açmamız gereken bir zarftır.
Kendimi toprak gibi hissediyordum. Yorgunlukla yoğrulmuş, üstüne basa basa çiğnenmiş;kuru bir toprak gibi. Nasıl bir toprak...
Bölüm biraz geç oldu üzgünüm. Umarım güzel günler geçiriyorsunuzdur. Kendinizi çok dikkat edin lütfen^^
Bu bölüme yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Keyifli okumalar.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Bizim yazarımız biz olmasak da, bizi yazar yapan hayatımızdır.*
(GÜNÜMÜZ)
(Bir Hafta Önce)
Hayat aslında bir kitabın çekici, kusursuz kapağı gibidir. Kendine çeker. O kitabı almamız gerektiğini, mükemmel olduğunu düşünürüz. Halbuki atladığımız bir şey var. Alacağımız o kitabın içeriği. İşte hayat böyledir. Harika görünür. Bir yerden başlarız hayata. Ama olay bir yerden başlamak değil, olay içeriği yaşamak... Kitaptaki içerikler aslında bellidir. Yazar, her şeyi hayal dünyasında kurgular sonra da yazıya döker. Hayat bu yönden çok benziyor kitaplara. Bizim yazarımız biz olmasak da, bizi yazar yapan hayatımızdır.
Şimdi ben öyle bir noktaya geldim ki içeriğini bilmediğim hayatı yaşıyorum. Bir anda gelişti. Ne olduğunu anlamadım. İki yıl önceki hayatımla şu an olan hayatım arasında uçurumlar vardı. Mesela en yakın arkadaşım bana evlenme teklifi etti. Hissiyatını anlatacak kelimeler bulamadığım dilimin tutulduğu andı. Her şeye bir cevap veren ben evlenme teklifine bir ayda cevap vermiştim. Çünkü ben gerçek bir aşk istiyordum. Ben beni seven, benim için bir şeylerden vazgeçen birini istiyordum. Bir ay boyunca düşündüm. Kabul edersem ne olur, hayatım nasıl değişir...Daha bir çok soru.
“Teklifini kabul ediyorum.” diye mesaj attığımı hatırlıyorum Ayazʼa. Ellerim titreye titreye yazmıştım. Benliğimi kaybetme korkusu olduğu halde kabul etmiştim. Aşk, ne olursa olsun bütün engelleri göze alıp sevdiğiniz kişinin yanında olmak isteme. Ben sevdiğim adamın yanında olmak, ondan ayrı kalmamak için kabul ettim.
Teklifi kabul ettiğim günün sabahında ailelerimize söylemiştik. Annem, babam ve abim...delirdiler. Babam, olmaz diyordu. Annem daha küçük olduğumu abim ise, üniversiteyi bitirmediğimi söyledi. Sadece yedi saat sonra kabul ettiler. Benim mutluluğum için, Ayazʼa olan aşkım için kabul ettiler. Tutup da, “Ayaz beni sevmiyor.” diyemedim. Beni çok seviyor, dedim... Ayazʼın ailesi onun evlenmesinden yanaydı zaten. Üniversiteyi bitirmiş, çok ünlü bir şirketin avukatlığını yapıyordu.
İlk başlarda o kadar mutluydum ki, Ayaz benimle daha fazla ilgilenmeye başlamıştı. Bana, gelinlik giymem gerektiğini hatta beni beyazlar içinde görmek istediğini söylemişti. Harika bir gelinlik seçmiştim.
