SONSUZLUĞA KAÇIŞ

" SENDEN BANA KALAN "

Keyifli okumalar🌙

                       🥀  " LM" 🥀

Bu kadar güvenliydimi kolları?
Bu kadar aşıkdımı gerçekten?

O an sadece duygularımla haraket ediyordum içimden sarılmak geldi ve sarıldım. Son kez!
  Kokusunu duymak için!

Bırakmıyorduk bir birimizi aşk bu kadar affedici kuvvete sahibmi ?
O kadar laf dan sonra yine ona koşuyorsam ya kururum yok
ya da fazla zayıfım.

Boynundan defalarca öpüp koklayarken o benim saçlarımda bulmuştu sevdiği kokusunu.
Ayrılmak bu kadar zordumu ?
Bitirmek isteyip bitirememek neden?
Seni defalarca kıran birini istemek niye?

" Hadi Git! İkimizde pişmanlık duymadan git!"
Deyip geri durarak son kez yüzüne yakın durup " Beni Unut! Hayatına bak! Bebeğinin sana ihtiyacı var!"
Son kez dudaklarından öpüp içeri girerek kapını kapattım.
Arkaya bakarsam onu bırakamam. Diye hızla odama koşarken ağlamaktan acıyan gözlerim susmuyordu.
Girdiyim gibi yatağa kapandım.
Başımı yastığa gömüp haykırarak ağladım doyunca.

🍃🍃🍃

Gece nasıl uyudumsa öylece de kalktım tek fark başım çatlıyordu.
Ayağa kalkıp çekmeceden bulup ağrı kesici içtim.
Kendime o gün söz verdim ki bi daha ağlamak yok. Hayatıma mutluluğuma devam edecektim!

Olayın üstünden iki hafta geçmişti
Artık onu düşünmemeye çalışıyordum o geceden sonra karşıma çıkmamıştı bi daha.
Ondan bana kalan anılardı sadece.

Büyük bi şirket benimle işbirliği yapmak istiyordular bir yıl içinde çıkacak olan yeni kitabım için.
Bu duruma mutlu olmuştum.
Sözleşme imzalamak için Şirkete gitmem gerekiyordu bende hazırlanıp çıktım evden.

Şirkete geldiğimde ihtişamlı mimarisi dikkatimi çekti.
" ZAFEROĞLU HOLDİNG "
Namı tüm ülkede mehşur bi şirketti.

" Merhaba benim Ali Zafer'le görüşmem vardı. Rica etsem haber verirmisiniz ?"

Asistanı olmalıydı. Gözlerinde gözlük Esmer zarif  güzel bi kızdı.
" Evet tabi. İsim neydi ?"

" Yağmur Kaya "

Telefonda arayıp bildirdikten sonra
Güler yüzle bana bakıp
" Buyurun efendim. Soldan ikinci oda
Sizi bekliyor Ali bey!"

" Teşekkür ederim "

Odanın kapısını iki defa vurunca
" Gir" sesini duyup
kapını açıp içeri geçtim. Kafasını dosyelere gömen bi adam. Karşısındakı bilgisayara bi şeyler yazıyordu.

Boğazımı temizleyip
" Mehraba ben Yağmur Kaya "

Gözlerini bana çevirip fark etmiş olacak ki ayağa kalkarak mahçup bi şekilde yanıma geldi elini uzatarak
" Özür dilerim yoğun olduğum için fark etmedim sizi.
Mehraba memnun oldum Yağmur Hanım. Bende Ali biliyorsunuz zaten
Bbuyurun oturun"

Gülümseme ile işaret ettiyi yerde oturdum kendisi de karşımdaki koltuğuna geçti.
Esmer, saçları kıvırcık , tatlı biriydi
Yani yakışıklıydı aslında!
Üff! Ne diyom ben.
Allah sahibine bağışlasın.

" Nasılsınız?"

" İyiyim Ali bey Siz?"

" Gördüğünüz gibi yoğun.
Asıl konumuza gelirsek sizin içinde uygunsa şimdi imzalayalım "

" tabi olur "

Karşısında duran dosyeni ve kalemi bana uzatıp imzalayacağım yeri gösterdi.
O da ben de imza attıktan sonra hayırlı olsun diyerek bana
ikimize de birer kahfe söyledi.