Im Faded

Chapter 31

~I'm faded~
Chapter 31

Napatingin ako sa mga kamay kong basa at nanginginig, as of now, i don't know where to go, im so exhausted kasama pa ang ulan na bumabalot sa buong katawan ko. How stupid am I? Pwede naman akong sumilong. I dont know, i used to hate rains because when it rains it gives me such a blue emotion but now i realized how good rain was dinadamayan nya ako sa mga masasakit na parte ng buhay ko, ngayon ko lang naramdaman na may kakampi ako.

Agad akong napahawak sa mga mata ko matapos may sasakyang lumapit sa kinaroroonan ko, hinintay ko lang itong lumabas at sa inaasahang pagkakataon ay lumabas ang isang pamilyar na lalaki, nakasando padin sya hanggang ngayon ngunit nakasuot na ang pantalon nito, dali dali itong pumunta sa kinaroroonan ko at unti unting binalot ng patak ng tubig ang kanyang katawan, halata ang pag aalala s aga mata nito at ang namumulang mga mata

"Ba-baby" saad nya na nanginginig ang mga boses, unti unti nanamang tumulo ang mga luha matapos marinig ang mga boses nya, gusto kong lumayo, gustong gusto, sa tuwing nakikita ko sya, naririnig ko sya gusto kong lumapit sa kanya at sabihin kong gaano ko sya kamahal, kung gaano ko sya punapahalagahan at kung gaano kasakit ang nararamdaman ko. But tonight is a different night, i can't be a demeter that i used to be before.

"Please sumama ka na sakin" dagdag nyabg muli saakin, isa sa mga bagay na gusto ko sa ulan ay nagagawa kong ikubli ang mga luhang tumutulo sa mga mata ko ngunit how i wish na pati ang sakit ay kaya kong itago.

"Pakiusap" tumingin ako sa mga mata nya, bagsak ang mga buhok nito dahil sa ulan

"Kahit ngayong gabi lang, umuwi ka muna, kahit hindi na tayo makita lang kitang nasa maayos na kalagayan" saad nya saakin at hinawakan ang mga kamay ko ngunit agad ko itong hinawi

Demeter be strong

Hinawakan ko ang mukha nya at saka tinignan sa mata. Alam kong pagod na din sya

"Ma-mahal na mahal kita, lagi mong tatandaan yan" sa bawat pag bigkas ng mga salita ay tila mas bumibigat ang mga labi ko, hindi ko magawang magsalita ngunit kailangan

Kailangan kong gawin

"Gusto kong mabuhay ka ng masaya, gusto kong mabuhay ka sa paraang gusto mo, alam kong kulang ako, kulang ako dahil hindi ako babae at hindi ko kayang ibigay lahat ng pangangailangan mo bilang lalaki" hindi ko alam kung saang lakas ko nagagawang humugot

"Alam kong hindi ako ang para sayo, maraming salamat sa pagmamahal, mahal na mahal kita..." napahinto akobs anga huling salita na babanggitin ko

Hindi ko alam kung kaya ko bang tapusin to

*no one can touch you the way i do

*your lips is like a wine, and i love being drunk

Wala na sigurong lalaki ang kayang mahalin ako ng ganito, yung kaya akong ipagmalaki, ipagtanggol at pakisamahan

*i will fight for you, i can't afford to lose this

Bakit kailangan ngayon pa bumalik ang lahat, ano bang nangyayare sa utak ko, bakit patuloy na rumirihestro sa utak ko ang mga bagay na to

*if i will live without you it is better to die baby, you are such a poison

I will truly miss you baby

"Pero hanggang dito nalang tayo" binitawan ko ang mukha nya, sa huling pagkakataon

Unti unti kong inilapit ang mga labi ko sa labi nya hanggang sa matikman ko ang nakakalasing nyang labi

Sa huling pagkakataon, gusto kong malaman nya kung gaano ko sya kamahal

At wala akong pinagsisisihan na minahal ko sya