Awit Mo, Kwento Ko

5. It's True by Backstreet Boys

"Anong ginagawa mo dito?" bungad sakin ng taong tanging bumali ng lahat ng prinsipyo at paniniwala ko sa buhay. Nakatayo ako harap ng pintuan ng apartment nya. She hardly open the door for me. Halos mamaga na ang knuckles ko kakakatok, siguro naawa na sya sakin o baka nabwisit na sya sa ingay ko kaya nilabas na nya ako.

"Babe I miss  you.. Won't you let me in?" alanganing sabi ko sa kanya.

Wala akong natanggap na tugon galling sa kanya. Naktayo lang sya sa likod ng pintuan, all I can see is half of her body in that ajar door. Wala akong ma-apuhap na salita para sabihn pa sa kanya. She's giving me her cold treatment. And I can't help but shiver with her stares.

Sinubukan kong humakbang papasok pero hindi manlang sya natinag sa kinatatayuan nya. Dun ko lang din napansin na nakasabit pala yung chain sa pintuan nya para hindi mapwersa ng nasa labas na makapasok.

"Dennise I'm a busy person. Now if you don't have anything important to say I need my peace" cold na sabi nya and then she tried to close the door. Pero dahil ayokong mauwi na lang sa ganun yung pagpunta ko dito. Pinigilan ko yung pagsara nya ng pintuan. At sa kasamaang palad ay naipit ang maliit kong kamay.

"Ouch!" sabi ko habang hinihipan yung kamay kong naipit.

Nakita kong tinanggal nya yung pagkaka-sabit ng chain ng pintuan at tuluyan ng binuksan ang pintuan.

"Are you out of your mind?! Look at your hand!" singhal nya sakin. Nung tiningnan ko ang kamay ko namumula ito. At alam kong mamaga ito mamaya. Masakit yung kamay ko pero di ko maiwasang mapangiti dahil she's holding my hurt hand delicately.

I grab my change. Niyakap ko sya ng mahigpit. Nagtagumpay ako dahil eto ako ngayon nakalambitin sa leeg nya. I miss her so much. She won't answer my calls and ignore my messages. I also tried reaching her in social media site but I got no response from her. Isang lingo. Isang lingo ko na syang hindi nakikita.

I miss her hugs..

Her kisses..

Her smell.. Citrus and kind of Woody but aromatic..

I miss her so bad.

Di ko alam kung gano kami katagal sa ganung posisyon, all I know is ako lang ang yumakap sa kanya. I slowly let go of her and then look at her face. Pero sa iba sya nakatingin. Ganun ba sya katampo sakin? Ni hindi man lang nya ako matingnan?

And guys, I just hug her. Niyakap ko. Yung sobrang higpit pa ha.

"Lets talk inside. My neighbors will be disturb and might file a complaint to me" yun lang ang sinabi nya at saka mabilis na pumasok sa loob ng apartment nya.

Ako naman naiwang nakatulala sa labas. Ganun lang yon? Where's my sweet Alyssa?

"Papasok ka ba o isasara ko na yung pintuan so I could go back to work?" nagmamadali akong pumasok sa apartment. I saw her standing near the window. Her back facing me.

Alyssa live solo. Her parents are in province, in their humble farm. Her brother Alfy is in Singapore, he works there as an engineer and her sister Amara is in Thailand, she's a model.

"Start." Rinig kong sabi nya. Napabuntung hininga ako. She's dead serious. Ganito lang ang tono nya at ganito sya katipid magsalita kung business ang usapan.

"Babe, Aly –uhmm please don't talk to me this way" lumapit ako sa kanya at niyakap sya mula sa likod.

(Play the video on the side ------>)

Ilang sandaling purong katahimikan lang ang namayani samin.

"How do you want me to talk to you?" humarap sya sakin at kumawala sa yakap ko. Pabagsak syang umupo sa couch pero tumayo din agad.