PERİ KIZI (TAMAMLANDI)

15. BÖLÜM

Kitabı sileceğim demiştim ama gelen mesajlar yüzünden vazgeçtim, 10-15 bölüm yazıp final yapacağım. Keyifli okumalar dilerim 💜😊

Gözlerimi kırpıştırıp yerimde biraz kıpırdadım. Uyanmıştım ama yerimden kalkmak istemiyordum. Birkaç dakika öylece bekledikten sonra gözlerimi araladım. Yastığım ne zamandan beri bu kadar sıcaktı? Ya da yastığımın kalbi atıyor muydu?

Uyku mahmuru olduğum için bir dakika kadar ne olduğunu anlayamadım. Bel boşluğumda ki eli görünce gözlerim kocaman açıldı. İlk defa görenler öncelikle Bismillahirrahmanirrahim. O an idrak ettim ki Belimde ki elin sahibi Eymen'di. Benim kalp atışı olan yastığım da yastık değil Eymen'in çıplak göğsü idi.

  Hızla yatakta doğruluğumda Eymen huzursuz bir şekilde söylenip biraz daha yayıldı. Uykusuna devam etmek için yorgana biraz daha sarıldığında şaşkınca ona baktım. İyi de ben tek başıma uyumuştum, Eymen de kendi odasında uyuyordu. Biz ne ara bu hâle gelmiştik,?
  Ben uyuduktan sonra Eymen yanıma mı gelmişti?

Hemen onu dürtüp uyandırmaya çalıştım.

"Eymen kalk!"

Gözlerini açmadan birşeyler mırıldandı. Ne dediği bir türlü anlaşılmıyordu.

"Eymen sabah oldu kalk!"

"Beş dakika daha."

Huysuz bir çocuk gibi söylemesini umursamadım.

"Eymen ne beş dakikası? Hadi kalk."

"Kalkmak istemiyorum."

Gözleri kapalı ama hâlâ bana laf yetiştiriyor.  Yahu ben nasıl uyandıracağım bunu? Aklıma gelen fikirle sırıttım.

"Eymen hamileyim!"

Sesim tüm evde coşku ile yankılanırken Eymen bir anda yataktan düştü. Şok ile ona baktığımda acıyla inledi. Kırık kolu aklıma geldiğinde hemen yataktan kalkıp yanına gittim ama beni beklemeden ayağa kalkıp karşıma geçti. Yüzü allak bullak olmuştu ve ela gözleri kocaman bakıyordu.

"Ne demek hamileyim?"

Cevap vermediğimde şaşkın bakışları ile karnıma baktı.

"Oha ne ara?"

Tekrar sessiz kaldığımda bir yüzüme bir karnıma bakıyordu. Sağlam olan elini bana doğru uzattı ama geri çekti.

"Hamilesin?"

Ay çocuğun kalbine inecek! Telaşla ellerimi iki yana salladım.

"Değilim."

"Hamileyim dedin?"

"Uyan diye söyledim."

Şüphe ile baktı.

"Değilsin dimi?"

"Vallahi değilim."

Birkaç saniye inanmak için suratıma baktı, ciddi olduğumu anladığında ise derin bir nefes alıp yatağa oturdu.

"Oh be, hamile değilsin. Yüreğime inecekti az daha!"

Sitemli çıkan sesi ile dudağımı büzdüm.

"Ama sen de uyanmadın."

"Normalde uykum bu kadar değil en ufak sese uyanırım."

Atma Ziya! Top patlasa rüyanda savaştığını görürsün sen.

" Bir mehter marşı çalmadığım kaldı uyanmadın."

"Yorgun olduğum için uyanamadım."

Doğru ya, çocuk hastaneden yeni çıktı.