PERİ KIZI (TAMAMLANDI)

12. BÖLÜM

Merhabaa! Keyifli okumalar dilerim 💜

Gözlerimi açtığımda aklıma gelen ilk şey Eymen oldu. En son büyük bir gürültü duymuştum, ondan sonrası aklımda yoktu. Gözlerimi kırpıştırıp etrafımda neler olduğunu anlamaya çalıştım. İnsanların sesi kulağıma geliyordu ama ne dedikleri anlaşılmıyordu.

Başımda hissettiğim baskı ile gözlerimi açıp baktım. Eymen'in bir kolu başımın üstündeydi. Daha doğrusu çok garip bir durumdaydık. Ben eğilmiştim Eymen üstüme kapanmıştı. Sırtı ön cama dönüktü. Acı dolu bir inilti kulağıma dolduğunda telaşla Eymen'e baktım.

Eymen üstüme kapandığı için hareket edemiyordum ayrıca kolum da sıkışmıştı.

"E-Eymen?"

Kısık sesli bir öksürük doldu kulağıma.

"İyi misin Eymen?"

Cevap gelmediğinde telaşla etrafıma bakmaya çalıştım. Tozlar yüzünden hiçbir şey göremiyordum, ayrıca camlarda film vardı.

"Birisi yardım etsin!"

Bağırdığım için boğazım acırken gözlerim doldu.

"Eymen lütfen iyi ol, lütfen."

İçimden dualar ederken sürücü kapısı açıldı. Sonra fark ettim ki uzun zamandır kapıyı açmaya çalışıyorlardı. Bir itfaiye görevlisi bana bakarken öksürdüm.

"Yardım edin."

"Sakin olun hanımefendi, yardım edeceğiz."

Eymen'in kokusu burnuma doluyordu ama yüzünü göremiyordum. Konuşmadığı için telaşım da artıyordu.
Ya ona birşey olduysa?

"Eymen, iyi misin?"

İki görevli Eymen'i çıkarmaya çalışırken hareket ettirdiği için canım yanıyordu. Çünkü Eymen üstüme kapandığını için ağırlık oluyordu ama acıyı çekmeye hazırdım. Yeter ki ona birşey olmasın.

Benim gözyaşlarım eşliğinde geçen kısa ama bana uzun gelen dakikalardan sonra Eymen'i arabadan çıkardılar. Onu sedyeye yatırdıklarında bu sefer beni çıkarmaya başladılar. Kolum ezilmişti ve hissettiğim acı çok fazlaydı. Benim gibi tatlı canlı birisi katlanamazdı.

Etrafta ki gürültü her seferinde artarken ambulans sireni duyuldu.  Arabadan çıkarıldığımda gözüme ilk çarpan bir sürü kamera oldu. Merakla bize bakan insanları umursmadan Eymen'e baktım. Sedyeye bindirildi ve boynuna boyunluk takıldı. Aynısı bana da yapıldığında derin bir nefes aldım.

"Eymen?"

Bilinci açık değildi!

"Yanına gitmek istiyorum."

Başımda ki ambulans görevlisi anlayışlı bir ifade ile bana baktı.

"Olmaz hanımefendi."

"Yanına gitmek istiyorum dedim!"

Bağırdığım için boğazım acırken gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu. Eğer ona birşey olursa dayanamam!

Eymen'in sedyesi yanından geçtiğinde elimi uzattım ama yakalayamadım. Eymen ambulansa bindiğinde diğer ambulansa da ben bindim. Arkada kalan ise bir düzine haberci ve insan oldu.

&&&&&&&

Gözlerimi açtığımda hastanenin beyaz tavanı ile karşılaştım. Anlaşılan beni uyutmuşlardı. Ya da kendim uyudum emin değilim.

"Eymen?"

Yerimden doğrulmak istediğimde birisi engel oldu.

"Kalkma Arsen."