love, jisoo || vsoo. ✔️

altıncı mektup

10.04.2020

Seninleyken her şey o kadar kolaydı ki Taehyung. Bazen düşünüyorum, hala hayatımda olsan hala her şey daha kolay gelir miydi bana diye.

Lisedeki ikinci yılımın ilk ayının sonlarına doğru seninle sevgili miydik anlamaya çalışırken kafayı yiyecek gibi oluyordum. Tüm okula göre sevgiliydik, bana göre de sevgiliydik ama kesin bir şey yoktu işte.

Hayatımda en popüler olduğum dönemi yaşıyordum sanırım. Tüm birinci, ikinci hatta üçüncü sınıflar bile beni kıskanıyordu. Kim Taehyung'la çıkıyordum, bu herkesin özendiği bir şeydi ama ben özenilmeyi umursamıyordum. Benim umursadığım şey senden deli gibi hoşlanıyor olmam ve duygularımın karşılıksız olmadığını düşünüyor olmamdı.

Jungkook'un doğum günüydü. Kendisi on sekiz yaşına giriyor olduğu için kocaman bir doğum günü partisi yapmayı planlıyordu ve tüm okul bunu konuşuyordu. Kantinde Lisa ve Chaeyoung'la ortadaki masada otururken başımızda dikiliyordun çünkü yediğim çikolatadan bir dilim ısırmak için yanıma gelmiştin. Jungkook sana rezervasyon yaptıracağını sormuştu ve sen de 'İki,' dedin 'Kızarkadaşım da gelir herhalde.'.

O an tam bir aptal gibi kızarkadaşım derken benden bahsettiğini anlamamıştım. Ağlayacakmış gibi bir hale büründüğümde şaşkınca sana baktığımı o kadar iyi hatırlıyorum ki. Sonra sen bana döndün ve 'Jisoo,' dedin 'Cumartesi gecesi gelebilirsin değil mi?'.

Şaşkınca sana bakarken ağzımı açıp kapattım, söyleyecek bir şeyim yoktu. Hala tam olarak anlayamıyordum ve donup kalmıştım. Ellerini yüzümün önünde sallamıştın ve aylarca bununla dalga geçtin. 'Hey Jisoo iyi misin?'.

Şaşkınca Rose ve Lisa'ya baktığımı hatırlıyorum. Daha sonra tekrardan sana döndüm. Sana sorduğum soruyu hatırlıyorum da hayır deseydin o an ne kadar da rezil olurdum. 'Kızarkadaşım derken, benden mi bahsediyorsun?'

Kafanı olumlu anlamda sallamıştın gülerken. O gülümsemen Taehyung... Biliyorum bunu her mektubumda sürekli ve sürekli yazıyorum ama aklımdan çıkmıyor. Keşke hala yanımda olsan ve bana öyle gülerek baksan diyorum.

Sanki tekrardan sana ihtiyacım var gibi hissediyorum. Hayatım gün geçtikçe daha da dibe batıyor Taehyung. Babamın bir ayı bile kalmadı, oğlımu tek başıma büyütmeyi beceremiyorum, hiçbir işte tutunamıyorum.

O zamanlar benim için iyilik perisi gibiydin Taehyung. Bok gibi olan hayatıma girerek hemen düzeltmiştin. Keşke diyorum, keşke yine şu kapıdan çıkıp girsen ve bana ağlamamamı söylesen ama biliyorum o kadar imkansız ki.

Sevgiler, Jisoo.