İçeri girdiğimde herkesin gözleri benim üzerimde toplanmıştı. Önce babama sarıldım. Annem kollarını açmış beni bekliyordu. Ona da sıkı sıkı sarıldım.
''Baekhyun sen kilo mu aldın?''
"Biraz"
Üstüme giydiğim bol kazağı toplayıp karnıma baktı.
"Bu nasıl kilo almak böyle. Karnın çok aşağıda. Hastaneye gittin mi? Kötü bir hastalığın falan yok değil mi?"
Endişeli bir ses ile cümleleri arka arkaya sıralıyordu.
''Hasta değilim, hamileyim''
Sanırım pat diye söylememeliydim. Annem bayılmıştı. Neyse ki son anda Chanyeol tutabilmişti. Babam ise bana bakakalmıştı.
''Baekhyun hani alıştıra alıştıra söyleyecektik. Pat diye söylenir mi?''
"Ne bileyim ya! Bir anda heyecanlanıp söyleyiverdim"
Chanyeol annemi kaldırıp içeri götürmüştü. Koltuğa yatırdığında hemen bir kolonya getirip bileklerine sürmeye başladım. Chanyeol ise olayları anlatıyordu.
''Üzgünüm Bay Byun ikimizde sarhoştuk ve anlarsınız olanlar oldu. Ben her zaman Baekhyun'un yanında olacağım endişeniz olmasın''
Üçümüz annemi ayıltmaya çalışırken Chanyeol de biraz olsun babamın merakını gidermeye çalışıyordu.
''İyi ama Baekhyun erkek. Bu nasıl olabilir? Aklım almıyor''
''Günümüzde erkek hamileliği mümkünmüş inanın biz de çok şaşırdık''
Babama göz attığımda ne düşündüğünü tam çözemedim. Karmakarışık bir ifade ile bize bakıyordu.
Annemin kıpırdanmasıyla ona döndüm.
"Anne iyi misin?"
"Az önce bir rüya gördüm. Sen hamileydin? Ne komik değil mi?"
Annem kafayı yemiş gibi gülüyordu. Sanırım düşerken kafasını falan vurdu. Emin değilim. Herkes ona bakınca gülmeyi kesmişti.
"Rüya d-değildi değil mi?"
"Değildi"
Annem bana bakarken bilinçsizce bir şeyler söylemeye başladım.
"Anne üzgünüm sarhoştum. B-ben böyle bir şey olabileceğini bilmiyordum. Ben çok üzgünüm sizi hayal kırıklığına uğrattıysam"
Dudaklarımdan bu sözcükler çıktıktan sonra göz yaşlarına boğuldum. Annem biraz daha öylece durduktan sonra bana sarıldı.
"Tamam. Ağlama. Olmuş bir kere. Hayal kırıklığına falan uğramadık. Sadece şaşırdık. Çok şaşırdık... Ama bir şeyler olduğunu anlamıştım. Çünkü sen bol şeyler giymezsin... Küçükken karnına yastık koyup gezerdin. Bunu gerçeğe dönüştürebileceğini düşünmemiştim"
Chanyeol ağzından bir kahkaha kaçırınca omzuna vurdum. Bununla dalga geçemezdi.
"Sensin değil mi babası?"
"Evet efendim. Bu arada ben Park Chanyeol"
"Chanyeol ne iş yapıyorsun?"
Bunun olacağını tahmin etmiştim. Klasik sorular. Chanyeol'ün ailesi hiç sormamıştı böyle şeyler. Annemler ise biraz gelenekçiydi. Hemen beni Chanyeol'e vereceklerini düşünmemiştim zaten.
Vereceklerini mi? Yine ne diyorum ben?!
"Şirketim var efendim"
"Ha sen Parkların varisi olan Park Chanyeol'sün"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I'M PREGNANT !
Fanfiction"Tebrikler! Hamilesiniz." "Yok artık!" "Yalnız erkeğim ben." "Çok nadir de olsa erkek hamileliği günümüzde mümkün olan bir şey Bay Byun." Luhan bana, ben Luhan'a bakıyordum. Kyungsoo beni öldürecekti...
