Sabaha kadar gözüme bir gram uyku girmemişti. Öylece oturmuştum. Kyungsoo benimle saatlerce konuşmuştu ama bunun pek de bir etkisi olmamıştı. İçimdeki bu hissin adını da bilmiyordum.
Saat 10'a gelmişti. Yataktan çıkıp mutfağa yöneldim. Sanırım bir şeyler hazırlayarak geçirebilirdim vaktimi. Dolaptan çıkardığım malzemeleri birleştirmeye başladım. Galiba böyle bir sonuca varabilirdim.
"Günaydın"
Arkamdan gelen ses ile omzumun üstünden gelen kişiye baktım.
"Günaydın anne"
Hemen arkasından da Kyungsoo ve Luhan gelmişti.
"Ne yapıyorsun Hyun?"
Cevap vermeme gerek kalmamıştı. Çünkü annem gelip bakmıştı ne yaptığıma.
"Kurabiye mi? Sabah sabah. Bir dakika... Sen sadece üzgün olduğunda bu kurabiyelerden yaparsın. Ne oldu anlat?"
"Bir şey olmadı anne. Sadece... Canım çekti ve yapmaya karar verdim"
Pek inanmışa benzemiyordu ama üstelemedi. Sanırım üstüme gitmek istemiyordu. Kyungsoo'ya da tembih etmiştim anneme söyleme diye. Eğer öğrenirse büyük ihtimalle beni Chanyeol ile görüştürmezdi. Evet, 22 yaşındayım ve annem hâlâ takıldığım insanlara karışıyor. Onu anlayabiliyordum. Beni koruma yöntemlerinden biriydi. Sadece üzülmemi istemiyordu.
Annemler kendi aralarında rutin konuşmaları yaparken onlarla ilgilenmiyordum. Cebimde çalan telefonu -ellerim ne kadar kurabiye hamuruna bulanmış olsa da- zar zor aldım.
Park Chanyeol
Sessize alıp telefonumu masanın üstüne bıraktım. Sabah sabah hiç uğraşacak havamda değildim.
"Neden açmadın?"
"Sonra konuşurum. Eminim ki önemli bir şey değildir"
Benimki trip atmak veya küsmek değildi. Şu an onunla konuşmak istemiyorum o kadar. Zaten onunla konuşacak pek de bir şeyim yoktu. Tek konumuz bebekti. Tek ortak noktamız buydu çünkü. Eğer hamile kalmasaydım ne o beni ne de ben onu tanıyacaktım. Sanırım gereksiz yakınlığa da gerek yoktu.
"Baekhyun aç istersen. Kaç defa aradı"
Bitirdiğim kurabiyeleri fırına koyup ellerimi yıkadım. Telefonumu alıp odama gittim.
8 defa aramıştı. Bir daha aramasını bekledim. Beklediğim gibi tekrar aramıştı.
"Efendim"
"Baekhyun! Neden açmıyorsun telefonu? Çok endişelendim"
Dediklerine göz devirmeden edememiştim.
"Duymadım"
"Bir sorun mu var? Sesin pek iyi gelmiyor"
"Hayır. Hiçbir sorun yok"
"Yanına gelmemi ister misin?"
"Hayır, gelme!"
"Pekâlâ"
"Sen ne diyecektin?"
"Konuştuğumuz gibi annenler gittikten sonra gelecek misin diye soracaktım"
"Gelmeyeceğim"
"Ama-"
"Gelmeyeceğim Chanyeol"
"Sorun ne Baekhyun? Neden böyle davranıyorsun durup dururken?"
"Canım öyle istiyor çünkü"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I'M PREGNANT !
Fanfic"Tebrikler! Hamilesiniz." "Yok artık!" "Yalnız erkeğim ben." "Çok nadir de olsa erkek hamileliği günümüzde mümkün olan bir şey Bay Byun." Luhan bana, ben Luhan'a bakıyordum. Kyungsoo beni öldürecekti...
