east of eden | zm

24

Günlerimin birbirinden farkı yoktu.

Hala aynı şeyleri yapmaya devam ediyordum. Bu her ne kadar bana ağır gelse de artık yaşadıklarımla yüzleşme anlamında daha iyi gidiyordum. Kesin bir plan oluşturmalı ve sonucunda Zayn'in tamamen beni bırakmasını sağlamalıydım.

Ama o işleri biraz daha çıkmaza sürüklüyor ve günden güne ondan kurtulma ümidim azalıyordu. Çünkü günün her saati, dakikası hatta saniyesi beni yanında istiyordu. Her barda buluşmasında yanında olmamı, sıkılınca öpeceği kişi olmamı istiyordu ve bu beni öyle yormuştu ki...

Geceleri hiçbir şekilde yanında kalmıyordum ve o her ne kadar çok istese de öpücükten bir adım bile ileriye gitmesine izin vermiyordum, şimdilik beni hiç zorlamamıştı.

Barda oturduğum zaman o kadar uzundu ki tam iki günlük bar macerasında kalın bir romanı bitirebilmiştim. Gözlerim kitap okumaktan acıdığı zaman ise yarım saatlik telefon arası veriyordum. Oyun oynuyor ve bazen instagramda gezinip zamanımı geçiriyordum. Böylelikle daha az sıkılmış oluyordum.

Kızlar ise bazen benimle konuşuyordu. Aşağı yukarı hep aynı kişilerdi ve bunların Zayn'in veya onun yanında oturan o insanların arkadaşları olduğunu artık biliyordum. Hala onlarla iyi anlaşamıyordum veya hayatıma dair bir şeyler paylaşmıyordum ama arada ufak çaplı sohbetlerimiz gerçekleşiyordu. Bu sohbetlerin ana karakteri Zayn'di tabii ki.
Hala deli gibi nasıl tanıştığımızı merak ediyorlardı.

Zayn benim ona karşı takındığım bu tavra alışmıştı ve çok takmıyordu, hatta artık bundan hoşlanmış olduğunu bile düşünüyordum. Kendime onu benden uzak tutacak yeni yöntemler bulmayı aklımın bir kenarına not ettim. Fakat Zayn'le yaşadığımız bu saçmalığın bir diğer kötü yanı, onun benim neredeyse hep yanında olmama da alışmış olmasıydı.
Her sağına baktığında ben yanında oluyordum ve varlığıma fazlasıyla alışmıştı. Candice ile neredeyse hep birlikte olduğumuz bu iki haftadır hiç görüşmüyordu, hayatında Candice veya benim gibi biri -artık Candice'den bir farkım olmadığını kendi kendime itiraf edebiliyordum hatta Candice'i kendimden daha iyi bir yerde görüyordum çünkü o en azından Zayn'e geri dönülemeyecek bir şekilde aşıktı fakat ben ona karşı hiçbir şey hissetmiyordum- daha başka var mıydı bilmiyordum ama varsa bile onlarla da görüşmeyi fazlasıyla azaltmış olmalıydı çünkü gün içinde sadece ve hep ben yanındaydım, gece başka kadınlarla bir şeyler yapıyorsa bile bunun farkında değildim.

Babama kendi ellerimle yemek yedirmeyeli iki hafta olmuştu. İşe gittiğimi ve o adamların alt komşumuz olduğunu, az miktarda bir para karşılığı ona baktığını söylemiştim. İnanıp inanmadığını bilmiyordum, bunun hakkında açıklama yaptıktan sonra tek bir kelime dahi etmemiştik, yaptığım her iyi ve kötü şeyin onun için olduğunu biliyordu ve kendimi kendisi için daha fazla yormamı istemiyor gibiydi.

Bugün ise zorlukla da olsa Zayn'den biraz uzakta kalmayı başarabilmiştim. Şehir merkezine inip babamın ilaçlarını alacak, faturalarımızı ödeyecek ve kendim için küçük çaplı bir alışveriş yapacaktım.

Bunun içinse Shawn ile şehir merkezinde buluşacaktık. Erkenden uyanıp babamın yemeklerini hazırlamıştım. Akşam yemeğini kapalı bir kaba koyup ayırdım ve kahvaltısının olduğu tepsiyi alıp odasına geçtim. Onunla günlük konuşmamızı gerçekleştirdiğimizde bugün her güne kıyasla daha yorgun görünüyordu. Onun her şeyini ayarladıktan sonra yanağına bir öpücük kondurdum ve ilaçlarını atmaya gittiğimi, akşam yemeği için yine o komşumuzun geleceğini söyledim.

Evden çıktığımda Cameron'ı arabasının içinde uyuklarken gördüm, ona doğru ilerledim ve cama birkaç kez tıklattım. Gözlerini kocaman açtı ve bana döndü, en sonunda camı da açmıştı. "Adia."