'amore sbagliato

🖇️|"ONUN SANA İHTİYACI VARDI! "

Hava yağmurlu acaba jungkook rahat uyuyabiliyor mudur? diye düşündü Taehyung. Bir kaç saattir aklını kurcalayan tek şey buydu.

Kaçar gibi gitmesinin üzerinden tam 6 ay geçmişti acaba jungkook iyi midir? onun iyi olmasını istiyordu. 6 aydır ne jiminle konuştu ne de jin ile hepsini o kadar çok özlemişti ki. Ama en çokta o küçük adamı özlemişti.

Bencillik yaptığını ve pişman olduğunu bir kaç hafta jungkooksuz yaşayınca anlamıştı lâkin gururuna yediremediği için geri dönemedi ve tam 6 ay sonra geri döndü bir yandan korkuyor ya gittiğimde jungkook'u bulamazsa ya gittiyse diye korkuyor, eğer hala gitmediyse ne olursa olsun ona kendini affettireceğine yanında olamasına izin vermese bile onun daima yanında olacağına söz verdi Taehyung.

6 aydır ne doğru düzgün yemek yemiş ne de uyumuştu sadece antrenman yapmıştı. Bazı zamanlar yorgunluktan burnu bile kanadığı hatta hastaneye kaldırıldığı bile olmuştu.

Uçağının anonsunu duyduktan sonra kapıya doğru yürümeye başladı o kadar heyecanlıydı ki kalbi yerinden çıkacaktı. Yarım saat sonra onların yanında olacaktı 6 ay sonra onları ilk görüşü olacak.

Yarım saat sonra uçak indiğinde hâlâ heyecanı geçmedi bir yandan da korkusu artmaya başladı. 'İyileşmiştir ya diyerleri ona iyi bakmıştır' diyip kendini rahattırmaya çalışıyor. Taksiye bindi, jimin ve jin evine gidecekti jungkook o gittikten sonra yalnız kalmasın diye onlar yanlarına da kalmaya başlamıştır diye düşündü çünkü o ne kadar değer veriyorsa jungkook'a Jin ve Jimin de en az onun kadar değer veriyorlardı.

Hava alanı evlerine yakın olduğu için 20 dakkika sonra evlerinin önüne geldi. Heyecanı ve korkusu en üst seviyede. Ona kızdıklarının farkındaydı bir kaç dakkika kapıda kendini toparladı ve kapıyı çaldı.

Kapıyı açan jimin di. Taehyung'un özlemden gözleri dolmuş jimin de donup kalmış.

Ne diyeceğini bilmediği için o an saçmalayarak;
"ben geldim." dedi titreyen sesiyle.

Bir kaç dakika öylece baktı jimin. Sonra şoku atlattı ve sinirle bakmaya başladı. Taehyung jimini ilk kes böyle gördüğünü ona ilk kez bu kadar sinirli olduğunu düşündü.

"Neden geldi?"

"Sizi özledim daha fazla dayanamadım."

"Siktir git!! Hangi sikimdeysen oraya geri git."

"Bak biliyorum bana kızgındınız sonuna kadar haklısınız da ama korktum gerçekten çok korktum  daha fazla dayanamadım ve geri döndüm artık gitmeye niyetim yok."

"Sana kızgın filan değilim tamam mı? Korktuğun şey başına geldi şimdi git burdan yüzünü daha görmek istemiyorum."

Jimin Taehyung'un neden korktuğunu tahmin ediyordu.

"N-ne?" donmuş bir şekilde sordu Taehyung diyecek bir şey bulamıyordu tek diye bildiği şey buydu.

Jimin anında ağlamaya başladı ve Taehyung'un omuzlarını yumruklamaya başladı.

"ÖLDÜ O , ANLADIN MI ÖLDÜ . BELKİ SEN TERK ETMESEN TEDAVİYİ KABUL EDECEKTİ SEN BİRAZ DAHA BURDA KALSAYDIN O ÖLMEYECEKTİ.!!"

Jungkook o gitti diye mi tedaviyi kabul etmemişti?

Hiç bir tepki vermedi Taehyung öylece jimin'nin ona vurmasına izin vermedi.

Jin sesi duyduğu gibi yanlarına geldi. Taehyung'u gördüğünde ufak bir şok geçirdi sonra direk toparlandı ve jimin'nin yanına geldi kollarından tuttup onu geri çekmeye çalıştı.

"KORKAKSIN KİM TAEHYUNG HAYATIMDA GÖRDÜĞÜM EN KORKAK İNSANSIN. NEDEN YA NEDEN? GERÇEKTEN ANLAMIYORUM ONU SEVİYORDUN NASIL BU KADAR VİCDANSIZ OLABİLDİN YA. ONUN SANA İHTİYACI VARDI!! AMA SEN BUNU BİLDİĞİN HALDE GİTTİN.!!"

"Jimin tamam sakin ol."

"BIRAK HYUNG YA BİDE GELMİŞ BURDA SİZİ ÖZLEDİM DİYOR ÖZLEME BİZİ ÖZLEMEYE HAKKIN BİLE YOK.!!"

O sırada ağlamaya başladı Taehyung daha yeni anlamaya başlıyordu.

"Nasıl? Hayır jungkook - " dedi kısık sesle hala inanamıyordu. Birden bağırmaya başladı ve jimini kenara itip hızlıca eve girdi.

"HAYIR YA HAYIR! HAYIR O ÖLEMEZ HAYIR!!"

"JUNGKOOK ÇIK NERDEYSEN SAKLANMANIN SIRASI DEĞİL! JUNGKOOK ÇIK DIŞARI.BAK BEN GELDİM JUNGKOOKKK!"

Taehyung delirmiş gibi her odaya girip jungkook'u arıyor bir yandan da ağlıyor. Taehyung eve girdikten sonra arkasından koşarak jin ve Jimin de girdi.

"JUNGKOOK BAK GERÇEKTEN ÖZÜR DİLERİM APTALIM BEN BECELİN TEKİYİM AMA LÜTFEN AFFET BAK BU ŞAKA HİÇ KOMİK DEĞİL HATTA CANIMI BİLE YAKIYOR JUNGKOOKKK!"

Bütün evi gezdikten sonra gücü kalmadı ve yere bıraktı kendini.

"Ö-zür d-ilerim ö-nce-den g-elemediğim i-çin"

Hıçkırarak ağlamaya başladı Taehyung . Bunu göre Jin Taehyung’un yanına gitti ve teselli etmeye çalıştı. Jimin ise acıyan gözlerle bakıyordu arkadaşına. Kızgındı, kırgındı evet ama şuan teselli edilmeye ihtiyacı vardı. Jin jimin'in kararsızlığını gördü ve elini uzattı. Yavaş ve kararsız adımlarla taehyung'un yanına oturdu jimin.

Taehyung jimin yanına oturduğu an sıkıca sarıldı.

"Jimin... gerçekten çok korktum. Ben... ben onu kaybetmek istemedim. Jimin ben onu da annem gibi kaybetmek istemedim."

Taehyung'un hıçkırarak kurduğu cümlelere daha fazla dayanamadı jimin çocukluk arkadaşına sıkıca sarıldı ve o da ağlamaya başladı.

"Biliyorum TaeTae... Biliyorum."

Bu sarılmaya bi kişi daha dahil oldu. Üç arkadaş çocukluklarında canları acıdığı zaman sarıldıkları gibi sarıldılar birbirlerine lâkin bu sefer acıları sarılmayla bile geçmemişti...