Ken Dominguez✔️

CHAPTER 18:

CHAPTER 18: (52-54)

Samantha's POV:

"Grabe pala ang nangyare sa iyo. But anyways, condolence ko dahil narin sa nangyare sa dad mo."

"Ahh hehe salamata sa pangunawa."

"Pero sam, may boyfriend kaba?". Doon ako biglang natagilan. Sa halos ilang taon. Ngayon ko lang ulit naalala si ken. Kamusta na kaya yung gunggong na yun? Siguro ganda na nang buhay kolehiyo nun tsk.tsk. sana nga lang nagbago na siya, at ang mga barkada niya. Nakakamiss rin palang mawalay sa mga kaibigan mo.Nakakamiss rin kasi yung mga harutan, kulitan, asaran na mga pinaggagagawa niyo. haaaaissst musta na rin kaya sina shiela at allyssa??

"Hey sam! ". biglang tawag niya sa akin, na siyang nagpabalik sa katinuan ko.

"A-ahh o??"

"are you okay?"

"Ah o-oo naman namiss ko lang kasi mga kaibgan ko ehh"

"ahh, its okay, but, you didn't answer my question"- aniya

"HUh? anong tanong?"

"I ask you, if you have a boyfriend?"

"Ahh, w-wala, wala pa akong nagiging boyfriend, mas prioritized ko kasi muna ang trabaho ko , para narin matulungan ko ang mga kapatid at ang inay ko..."

"ahhh is that so? ahmm,"

"Bakit mo naitanong?"

"ahh wala lang, im just wondering, you do not have a boyfriend in that case? your beautiful, my sense of humor, at lahat ata ng tipo ng isang babae sa lalaki ay meron ka, "

"hehe, ganun talaga ivan,"

"okay. that is what you said eh ok?" Napatawa naman ako sa pagiging conyo niya.

"Haha, ok ok."

"Hey sam, malapit naba tayo?". Ahh oo nga! muntik ko na palang makalimutan na ihahatid pala niya ako sa amin! buti at bigla niyang nasabi yun! =____=.Agad naman akong napatingin sa labas ng kotse niya at tamang tama ay nasa tapat na kami ng kanto kung saan ay papunta na iyon sa bahay namin..

"ahhh dito nalang ivan, mukhang mahihirapan kapa kasing paloobin ang kotse mo sa loob, baka hindi kapa makaalis, laking abala ko na sayo eh" nahihiyang sabi ko sa kanya..

"NO. no, i insist, kaya ko namang iandar to palabas kaya wag kang magalala jan, Mas maganda maihatid kita sa tamang bahay nio. At baka maulit ulit yung nangyare kanina sayo"

"Ahh g-ganun ba? s-sige s-salamat talaga.". at muli ay pinaandar na niya ang kotse niya, at ipinasok na ito sa may iskinita kung saan ay papunta sa amin.Kahit na iskinita ang dinaraanan namin ngayon, aay buti nalang at nagkasiya ang sasakyan niya. Hindi naman kasi sobrang maliit ang iskinitang tinutukoy ko eh, siguro kakasya naman ang walong katao kapag pinagtabi-tabi mo, kaya hindi naman siya yung ganung kaliit na daanan..

Nang sa huling liko niya ay doon ko na siya pinatigil, dahil narating na namin ang bahay namin. Doon ay naghihintay ang mga kapatid ko sa kubo-kubo sa harap ng pintuan ng bahay namin. Nakita ko pa sa mga mukha nila ang pagkataka kung bakit my tumigil na sasakyan sa harap nila. Hindi muna ako lumabas ng kotse at doon ako tinanong ni ivan kug bakit, sabi ko nalang ay 'basta' haha, titignan ko muna kung anong magiging reaksyon nila.