Derin'den:
Yüzüme vuran ruzgara aldırış etmeden yürümeye devam ediyordum. Dışarısı ne kadar soğuktu bilmiyorum ama içimde büyük bi yangın vardı. Saatlerdir ağlıyordum ve adım atacak halim kalmamıştı. Ne yaptığımı ne yapacağımı bilmiyordum ve bilmekde istemiyordum. Biraz deniz havasının iyi geleceğini düşündüm. Sahile doğru yürümeye başladım. Kulaklığımda şarkı çaldığının hatta kulaklığımın takılı olduğunun bile sonradan farkına vardım. Sonunda sahile gelmiştim.
Taşların üstünde yürümeye devam ederken hıçkırık sesleri duymaya başladım ve sesin geldiği yöne yürümeye başladım. Sanırım şuan karşımda aynam vardı.Kendi kendime söylendim 'Bir yabancıda kendini nası görebilirsin?' Sesi sanki beni davet ediyordu. Tüm cesaretimi toplayarak gidip yanına oturdum. Hiç istifini bozmamıştı.
Afra'dan:
Koşarak çıktım evden teyzemin sözleri yine aklıma getirdi kabus gibi geçen zamanlarımı. Şimdide pek farkı yoktu aslında soğuk ve aksi kişiliğim yüzünden arkadaş da edinemezdim tek arkadaşım kulaklığım ve kitaplarımdı. Kulaklığımı taktım kapşonumu kafama geçirip yürümeye başladım ayaklarım beni yine sahile getirdi. Taşlara oturdum, suyun rahatlatıcı kokusu ve sesiyle rahatlamaya çalıştım. Hava soğuktu bedenimi üşümek de rahatlatıyordu. İçinde bulunduğum durumu düşünürken istemsiz akan gözyaşlarım durmak bilmiyordu.
Neden anne? Neden beni kimsemin olmadığı bir dünyada bırakıp gittin? Oysa ki sevgiye ihtiyacım var benim. Dışardan göründüğünde teyzesiyle yaşayan zengin bir kızım ama para mutluluk getirmiyor. Bunları düşünürken sessiz ağlayışımın hıçkırıklara dönüştüğünün farkında değildim.
Yanıma biri oturdu bakmak istemedim kimsenin beni güçsüz görmesini istemezdim güçlü bi kızdım ben herşeye rağmen.
Derin'den:
Yanına oturduğumun farkında değildi sanki.
'S-selam' diye kekeledim.
Bir süre bekledim ama cevap vermedi. Hıçkırışları kesilmiş yerini iç çekişlere bırakmıştı. Sonra kafasını kaldırmadan gözlerini bana çevirdi, öylece baktı.
'Konuşmak ister misin?' Diye sordum.
'Hiç tanımadığım birine dertlerimi mi anlatmamı istiyorsun? ' Dedi.
'Tanımadığın için anlatmalısın böylece hafiflersin.' Dedim.
Bir süre bekledi daha sonra hızlıca ayağa kalktı ve gitti. Arkasından gidene kadar baktım. Bende onu kendine çeken bir şey vardı. Güçlü bir kız gibi görünmeye çalışsada gözlerindeki kırgınlığı ve acıyı görebilmiştim. Gözlerimi tekrar denizin maviliğine odakladım ve öylece oturdum.
