Teacher - Jikook

22

Off... Aşırı yorgun hissediyordum... Her yerden alkışlar geliyordu, neler oluyor?

Yanımdaki biri "Şarkı mükemmeldi!" diye bağırdı. Ha? Ne şarkısı?

"Sesin mükemmel dostum!"

Neler oluyor burada? Birdenbire Namjoon- Namjoon mu?! Ben neredeyim lan?! Beni dürttü ve "Alkışlasana! Sahneden geliyor!" dedi. Ne oluyor amına koyayım kim geliyor sahneden ne sahnesi?

Karşıma baktığımda Jungkook dünki kıyafetleriyle sahneden inmiş gülümseyerek ve aynı zamanda biraz utanarak yanıma geliyordu. Bir saniye... Burası... Bu bar...?

Neden hala bardayım? Neden Jungkook sanki ilk defa sahneden iniyormuş gibi? Ama onun sahneden inişini zaten görmüştüm?

Yoksa...

Yoongi birden bana ithafen "Şarkının son kısımlarına doğru çok içmekten uyuya kaldın Jimin" demişti. Ve o an, her şeyin bir rüya olduğunu anladım.

Evet. Hepsi bir rüyaydı yani... Bu bana çok... çok mantıksız geliyor. Her şey çok gerçekçiydi, bütün duygular, hisler... hepsini yaşamıştım ben! Gerçekti resmen! Nasıl? Nasıl olabilir böyle bir şey?!

Tir tir titremeye başlamıştım, anlam veremiyordum, her şey çok gerçekçiydi ve şimdi hayat bana bunların hepsinin bir rüya olduğunu mu söylüyor? Hayır...

"Jimin? İyi misin?"

Jungkook'un sesini duyar duymaz endişe içinde ona baktım. "J-Jungkook?" Gözlerim dolmuştu, "Yoksa kabus mu görmüştün?"

Donakalmıştım, cevap veremiyordum. "B-Ben... Bilmiyorum..."

Namjoon benim yerime konuşmaya başladı, "Evet, büyük ihtimalle kabus görmüştü. Yoongi gidip ona su getirebilir misin?" Yoongi benim için su getirmeye gittiğinde Jungkook ve ben birbirimizle bakıştık.

"İyi misin güzelim? Ne oldu?"

"Jungkook ben-" Merakla baktı, "Ben çok kötü bir kabus gördüm"

"Ne gördün?" Açıklamaya bile korkuyordum. Sanki açıklarsam birden her şey eski haline dönecek gibiydi. "Şu an kendimi iyi hissetmiyorum. Sonra açıklasam olur mu?" Derin bir nefes verdi yüzüme doğru, "Tabii"

Sandalyeme oturduğumda Yoongi suyumu getirmişti. "Teşekkürler" Rica ederim anlamında gözlerini kırptığında suyu içtim. Evet, şimdi birazda olsa kendime gelmiştim. "İstersen hiç anlatma Jimin, zorunda değilsin. Eğer kendini iyi hissedeceksen"

Aslında olabilir, hiç anlatmayıp bunu kendimede saklayabilirdim. Başımı sallamakla yetindim, "Teşekkür ederim çocuklar, artık eve gitsek olur mu? En azından, Jungkook beni eve bırakır mısın?"

"O kadar kötü mü oldun Jimin?" Bir şey demedim, "Tamam  o zaman, herkesi evine bırakıyorum"

*****

Eve gelmiştik, yatağa uzandım. Jungkook'ta hemen yanıma uzandı, yarı çıplak şekilde. "Şu an iyi misin bebeğim?"

"Hm hm"

"Asla korkma, ben seni her zaman seveceğim"

Bu sözleri duyduğumda yüzümde küçük çaplı bir gülümseme oluştu. Boynuna sarılıp yanağına öpücük kondurdum.

"Bende seni Jungkook"

••••

Gençler biliyorum bölümler kısa oluyor ama affedin zaten daha uzatacağım ve sık sık bölüm atmaya çalışacağım