I'm a Gay but my Wife is a Mafia Boss [completed]

Chapter foury-four

Alexa's p.o.v 

Malamig.. ibang amoy... teka? asaan ako? 

Iminulat ko ang paningin ko, nasa madilim na lugar ako.. isang madilim, malawak pero hindi nakakatakot na lugar...

"jp!" sigaw ko pero di ko mahagilap si jp. 

"JPP!" mas lalo kong nilakasan ang pag tawag kay Jp until.

"Hahahahaha" napalingon ako sa likuran ng marinig ko ang tawa ni jp. Agad akong lumapit, sinusundan ang tawa niya. Tumatakbo lang ako papunta sa kung saan. Hindi ko naman alam saan ako pupunta dahil puro kadiliman lang ang nakikita ko. 

"Hahahahaha" rinig ko ulit ang tawa ni Jp.

"Baby beeb!" Sigaw ko habang patakbo kung saan nag sisimula ang tawa niya. 

"Hahahahah" palakas ng palakas ang tawa niya until maka aninag ako ng liwanag! At agad na nag tungo roon.. sa pag takbo papalapit sa liwanag ay siya ring pag kislap ng liwanag pero wala akong gustong gawin kundi ang sumdan ang liwanag na yun. Natigil ako saglit ng makita kong nakatalikod sakin si jp pero maya maya'y lumakad siya papalayo. Papalayo saakin ng papalayo.

"Jp!" Tawag ko pero di siya lumingon patuloy lang siya sa pag layo sakin.

"Jp hintayin mo ko!" Sigaw ko ulit pero d parin siya lumingon. Binilisan ko ang pag takbo. Nalulungkot ako, bakit d ako marinig ni jp? Habang patakbo ako papalapit sa kanya, ay siya ring papalayo niya sakin... 

Bakit? Bakit ka kumalayo sakin jp? 

I try to reach him pero the more na inaabot ko siya, the more na nahihirapan akong abutin siya. 

Bakit ganon? Bakit ang lapit niya pero parang ang layo parin? 

"Jp!!!" Sigaw ko. This time tumigil siya sa pag layo at ganon din ako. Unti unti siyang lumingon sakin... nag tama ang mga mata namin.. 

"J-jp.." gusto kong lapitan siya pero bakit parang may pumipigil sakin? Tiningnan ko ang mga paa ko, wala namang naka pigil rito, agad kong tiningnan si jp, nakatingin siya sakin, tahimik ang kapaligiran pero agad nalang siyang nag smile sakin..

Hindi smile na nagagalak
I smile ng na nagagalit kundi...

ngiti? Hindi... malungkot..

Biglang lumiwanag ang lahat at Agad kong napansin na nakalabas ako sa madilim na lugar na iyon.. pero nasaan ako? Inilibot ko ang paningin ko at nagulat ako ng marealize kong nasa school ako..

"Diba yan yung bagong transfer na freshmen? Galing daw yan ibang bansa. Ang alam ko.. alexa mae tuazon ang name niya." Nagulat ako ng marinig kong pinag bubulongan ako kaya nilingon ko sila but instead na mga taong nag bubulongan ang nakita ko...

Nakita ko ang sarili ko..

Wait.. hindi ako yan... i mean oo ako yan pero thats me when i was first year.

Nag lalakad akong mag isa, gulo ang buhok at animo di nag suklay, naka hairband ako ng red, wearing a yellow long sleeves turtle neck, and white pants, and brown shoes..

"She looks weird." Bulong ng isang babae pero narinig ko ito.

"She's mute, pero bakit siya tinanggap dito? Diba dapat sa school siya ng mga special child?"

"Baka nasuholan si prinsipal? Hihihi" Nakita kong yumuko nalang ako saka nag madaling umalis..

Nagulat ako ng biglang nasa room na ako at nag iisa. Wait... naalala ko ito..

Naka upo ako, lunch time na pero walang gustong kumausap sakin, hindi ko sila masisi, di rin naman kasi ako nakaka usap.. i mean hindi talaga ako nag sasalita, literally... It's not because i'm in a middle of my trauma yes, traumatized ako, everynight hina hunt ako ng mga nightmares patugkol sa mga taong pinapatay ko..lalo na sa mga magulang ni Jp but i can manage my self... at isa pa, pinapagamot ako ni tito juaquin sa psychiatrist kaya... i hope mawala na yung nightmares ko. By the way... i can't speak.. yes thats the truth i never learn how to speak.. diego never teach me how to comminicate with others; bawal kaming kausapin ng katulong, ng body guards, haridinero at kahit sino pa man. Kaya naman ito ako, i never try to speak.. hindi ko alam paano ako papasok sa isang normal school without my voice...