Trilogy #1: Seducing, Mr. Walton

TWENTY SIX

The Waltons

"Wake up, Mr. Walton. U-Umaga na, baka may makakita sa'tin," bulong ko habang ginigising si Mr. Walton na mahimbing pa rin ang tulog.

After what we did last night, hindi na kami nakauwi pa kaya rito na rin kami nagpalipas ng gabi sa kotse n'ya. Buti na lang at hindi ito basta-bastang kotse, malaki ito at may malawak na space sa loob.

"Hoy, Walton. Gising na," tapik ko sa braso n'ya. Bahagya s'yang gumalaw at tinalikuran pa 'ko. Nailing na lang ako at nagsuot ng damit. I don't want him to see me naked right now.

Matapos kong magbihis ay pinagmasdan ko na lang ang pagsikat ng araw habang nasa tabi ko si Mr. Walton na hanggang ngayon ay nakabalot pa rin sa kumot n'ya. Maya-maya pa ay bumalikwas na rin s'ya at dahan-dahang bumangon.

"Good morning. How's your sleep?" tanong n'ya with his husky voice.

"Ayos lang, I'm a bit s-sore," nahihiya kong sagot.

He chuckled and pulled me in his arms. "You'll get use to it, and it's your fault though. You teased me"

"Now you're blaming me, I'm just your secretary and you forced me," I laughed and slapped his arms kaya bumitaw s'ya at tumingin sa'kin.

He smiled and kissed my forehead at dahan-dahang hinawi ang buhok ko. "Your laugh makes me weak. Damn, my girl is so beautiful even in the morning"

Nakaramdam ako bigla ng hiya. Hindi pa 'ko naghihilamos at kakagising ko lang din. Hindi manlang ako nakapagsalamin, 'di ko manlang nakita kung anong itsura ko ngayon. Nakakahiya naman sa kaharap ko.

"Umuwi na nga tayo, nakakahiya. Tsaka baka may makakita sa'tin dito, isara mo na 'yang kotse mo," pilit ko. Tumango lang s'ya at sinara ang kotse bago inabot ang nakakalat n'yang damit at nagbihis.

"I can believe we made love in this old car of mine. This car is my favorite now," he smirked and took a glance on me bago ini-start ang kotse at nagsimula nang magmaneho.

'Di ko nga rin akalain na kahit dito sa kotse ay magagawa namin 'yon. Idagdag pang bukas na bukas ito kagabi, paano na lang kung may nakakita, sobrang nakakahiya.

Nilibot ko ang tingin sa buong kotse. Mukha pa namang bago ang isang ito. "Sigurado ka na luma 'to? Ang ganda pa"

"I got this, I think three years ago pa. Kung alam ko lang na may nangyayari sa'tin kahapon, 'yong pinakamahal na kotse ko na sana ang ginamit na'tin"

Nailing na lang ako at natawa sa sinabi nya. He's so sentimental, 'di ko akalain na ganito s'ya.

"Let's stop here for awhile. We need to eat breakfast on time," sambit n'ya at ipinarada ang kotse sa parking lot ng isang restaurant.

I unbuckled my seatbelt at akmang bubuksan na ang pinto nang unahan n'ya 'ko. He opened the door for me, gano'n din sa pagpasok namin sa loob. What a gentleman.