Perestiş•bxb✔️

'10'

Merih

Kaya'nın evine geldiğimizden beri dizlerine uzanmış duruyordum, okula gitmek istemeyip tüm gün onunla kalmaya karar verdim.

Gün içinde hem korkudan altıma sıçacak hale gelmiş hem mutluluktan halay çekecek hale gelmiştim, öyle tuhaf bir gün işte.

Kaya elini saçlarımda gezdirirken kendimi mayışmış hissediyordum, eve geldiğimizden beri ne bir mesaj ne bir arama almıştık, evet gerçekten evime kamera takmış bir ruh hastası ile uğraşıyoruz.

"Aç mısın sevgilim?" dedi Kaya yumuşak ses tonu ile, bana karşı her zaman daha anlayışlı ve ilgili olmuştu hep.

"Canım bir şey istemiyor ki."

"Bir şeyler yemen gerek Merih, sonra bana sevgilisini aç bıraktı mı desinler?"

"Sevgili mi?" dedim gözlerimi irice açarak, bakışlarımı kaçırıp tavana bakarak sırıtmıştım.

"Bizim yaptığımızı yapanların diğer adımı sevgili olmak oluyor, illa çıkma teklifini ediyorsan edebilirim?"

"Hiç hayal ettiğim gibi olmadı," dedim dudak büzerek doğrulurken. "Daha sen benim pastama yüzük koyacaktın sonra ben boğulup öleceğim, sen hayaletlerle konuşabildiğin için ben yanına geleceğim herkes seni deli sanacak ama aslında ben orada olacağım ama hayalet olacağım!"

"Güzelim sen ne okuyorsun?"

"Bunlar olabilir şeyler!"

"En olası şey pasta yememiz ama yüzüksüz param yok benim."

"Ya kendi yüzüğümü de ben alırım tamam!"

Tekrar dizlerine uzandığımda gülerek elini yüzümde gezdirdi, yanağımda durup bir süre yanağımı okşarken kedi gibi mırıldanacaktım neredeyse, şu an tamamen bir kedi gibiyim, ilgiye aç bir kedi!

"Sence burayı da biliyor mudur? Ya bizi buraya kadar takip eder ve taramalı tüfek ile içeri dalarsa!"

"Taramalı tüfek mi?"

"O bir ruh hastası!"

""Korkmana gerek yok o pislik sana zarar veremez."

"Kendim için korkmuyorum Kaya," dedim uzandığım dizinden doğrulup, yanına otururken. "Eğer o sırf yalnız kalmam için size zarar verirse ne yapacağım? Sizi koruyamamaktan korkuyorum."

"Hiçbirimiz yalnız değil, birbirimizi ne olursa olsun koruyacağız, kimse bize zarar veremez."

Kaya yüzümü avuçları içine alarak dudağıma yumuşak bir öpücük bıraktı, bu güvende hissedip içimin ısınmasına yetmişti bile.

"Ne romantik oldun sen böyle?" dedim sırıtarak ardından kaşlarımı çatarak koluna vurdum. "Ama bana yüzük almıyorsun!"

"Dur ben de bir yüzük var!" dedi ayağa kalkarak odasına giderken.

Yoksa şu dizilerde aile çocuktan çocuğa geçen şu özel yüzüklerden mi? Ay ama ben onu kaybederim!