Perestiş•bxb✔️

'2'

Merih

Sabah erkenden kalkıp hazırlanmaya başladım, bugün Kaya'yı göreceğim için içimde kocaman bir sıcaklık vardı. Aramızdaki şeyin sadece dostluk olduğunu bilsem bile onu görmek bana yetiyordu.

İki yıldır arkadaşı olarak yanındaydım, beni sevip sevmemesi sorun değildi sadece onu mutlu gördüğümde bütün dünya benim oluyordu.

Hislerimi kabul etmem çok zamanımı almıştı, ama ona çoktan aşık olmuştum işte. Kalbime Kaya konusunda asla söz geçiremezdi ne yapar eder yine bir nokta bulur ona aşık olurdum.

Dün ondan vazgeçmeye çalışırken sırf yürüyor diye tekrar aşık oldum mesela, bunlar önemli şeyler.

Her şey liseye geçtiğimde başlamıştı, Kutay, Feza ve Tunç ile aynı sınıftaydık, onlarla yeni tanışsam da kıza sürede beşimiz yakın arkadaş olmuştuk, oh bir de benim dünyadaki en iyi arkadaşım olan Enes vardı onunla ortaokuldan beri beraberdik, hatta bir elmanın iki yarısı bile denirdi bize.

Kaya, Kutay'ın abisi olduğundan onunla ve Parsla lise de tanışmıştım, bizden bir yaş büyük olduklarından okulda bizi büyüklere karşı her zaman korumuşlardı, beşimiz çok yaramaz olduğumuzdan dayak yemekten hep onlar sayesinde yırtmıştık.

Pars tamamen abim gibiyken Kaya da her şey değişiyordu, ilk günden beri onun yanında kalp atışlarım değişiyordu, her zaman onu görmek istiyordum. Daha önce bir sürü aşk kitabı okuduğumdan aşık olduğumu fark etmiştim ama bu beni biraz korkutmuştu sonuçta o erkekti ve benim büyüdüğüm toplum sadece kız ve erkek ilişkisi olduğunu söylerdi.

Kutay üçüncü sınıfta eşcinsel olduğunu bize söylediğinde benim gibi insanlar olduğunu bilmek iyi hissettirmişti, hepimiz her zaman her konuda birbirimize destek olmuştuk.

Kaya ile bazen grupta flört etsek bile daha yönelimini bilmiyordum yine de konuşmaları tekrar tekrar okuyup gerçek olduğunu hayal etmeyi seviyordum.

Kulaklığımı takarak yakın olan buz pateni yerine giderken kendi kendime şarkılara eşlik ediyordum, hatta küçük çaplı konser bile vermiştim ağaçlara.

Yolda insanların olmaması beni biraz tedirgin etmeye başlamıştı, birinin beni izlediğini hissetmeye başladığımda adımlarımı hızlandırdım, belki de kimse yoktu sadece dünkü mesajlar yüzünden kendimi korkutuyordum.

Dünkü mesajlar neydi öyle? Birinin aptal şakası olması dışında bir şey düşünmüyordum, bizimkiler dışında yakın olduğum kimse yoktu hatta okulda hayalet gibiydim, genelde bizimkiler öne çıkar ben de yanlarında kaynardım işte.

Aniden birinin omzuma dokunması ile çığlık atarak karnına tekme atmıştım.

"Enes özür dilerim!" dedim hemen yanına eğilirken, ay kardeş katili olacağım!

"Ya niye aniden yaklaştın geri zekalı aptal tavuk?!"

"Ne bileyim çocuk yapmama sebep olacağını?!"

"Ay oraya mı vurdum?"

"Çocuğum olmayacak!"

Yer de drama kraliçeliği yaptığını fark edince yerde hafifçe karnına vurarak ayağa kalktım.

"Yemiyorum artık!" dedim ona dil çıkararak gülerken, ardından ayağa kalkarak kolunu omzuma atıp o da benimle kahkaha attı.