Perestiş•bxb✔️

'15'

Kaya

Bütün mahallede gezmiştik belki gören biri olur diye, hatta komşulara bile sorduk camdan bakan olur diye ama nedense bütün insanların odasından çıkmayacağı tutmuştu.

Koçun daha fazla ağzımıza sıçmaması için en sonunda buz pateni salonuna gelmişti, son anda şansımız döndüğünden koç daha gelmemiş son anda işi çıkmıştı, en azından azar yemekten kurtulduk.

İçeri girdiğimiz anda hepimize ezberlediği ayakkabı numaralarımız ile ayakkabıları vermişti, hepimiz evden çıkarkenki heyecanı kaybetmiş daha ruhsuz bir şekilde hazırlanıyorduk, Merih patenleri giyerken dalıp duruyordu.

En sonunda ellerini tutup gözlerine baktım, onu daha iyi etmesini umarak sıcak bir gülümseme verdim, tahmin ettiğim gibi o da bana gülümsemeye çalışarak bakmıştı.

"Sorun yok güzelim, bak hepimiz buradayız kimse sana zarar veremez."

"Sadece ben değil, bu kadar şeyi yapmış biri hepimize zarar verebilir Kaya."

"Biz yedi kişiyiz o ise tek kişi."

"Sence bunları yapan biri tek olabilir mi? Arkasında kim bilir kimler vardır? Bize zarar vermek istese tek kişi karşımıza çıkmaz."

Ya da tek kişi aramızda kalmaya devam eder.

"Bak şimdi onu unut ve kendini patene bırak, buzun üstünde özgürce hareket et."

"İçimde büyük bir sıkıntı var Kaya."

Yaklaşıp ona sarılarak kendime çektim, kollarını belime sararken başını göğsüme yasladı.

"Onu bulacağım ve bizden uzaklaştıracağım, senin için her şeyi yaparım Merih."

"Herkesin moralini de bozdum, benim olayım bu sizin dert etmenize gerek yok."

"Biz biriz Merih, birimiz üzülünce diğerleri de üzülür, birimiz mutlu ise diğerleri de mutludur unuttun mu?"

"Size sahip olduğum için şanslıyım." dedi gülümseyerek yanağıma küçük bir öpücük bırakırken.

"Şimdi ondan korkmadığımızı gösterelim ve tamamen özgürce davranalım."

"Diğerleriyle de konuşayım bugünü güzel geçirelim, o bizim moralimizi bozamaz!"

"İşte benim sevgilim." diye sırıtarak ona baktığımda yanağıma küçük bir öpücük bırakıp buz pistine doğru hareket etmişti, diğerlerini toplayıp onlarla konuşurken onlardan uzakta kendi halimde paten kayıyordum.

Şu an bizimdi dışımızda sadece bir kaç çocuk ve ebeveyn bulunuyordu, çocuklar tam kayamadığımı için onlara yardım etmeye gittim.

"Yardım ister misiniz? dediğimde yaklaşık sekiz ya da dokuz yaşında duran çocuk başını onaylar şekilde salladı.

Çocuğun elinden tutarak kaymasına yardım ederken çocuk çok heyecanlı duruyordu.

"Adın ne senin?"

"Adım Emir!"

"Selam Emir ben de Kaya."