Thita | taekook

t w o

"Sigma."

"Evet, evet benim. Sonunda sana kavuşacağım Delta."

－－－

Kurdum ne saldırmak ne de bunca yıldır içinde barındırdığı öfkeyi dışarıya vurarak ulumak istiyordu, sadece deltayı istiyordu o. İmkansızdı, benim bir Sigma olmam imkansızdı, iki ebeveynimin de delta olması gerekmez miydi Sigma olarak doğmam için? Bu nasıl mümkün olmuş olabilirdi ki? Hem bu zamana kadar nasıl fark edememiş olabilirdik?

"Sigma'm, seni ilk gördüğümde dahi dayanamamıştım. Sen nasıl dayanmayı başardın?"

Kurtlar arasındaki bağa hiçbir zaman inanamamıştım, hiçbir şey yapamıyordum yalnızca etrafımdakileri görebiliyor, duyabiliyordum. Bedenimi dahi kurdum ele geçirmişken nasıl insan formuma döneceğimi dahi bilemiyordum.

"Yıllarca insan bedeninin arkasında kaldım Delta'm, artık özgür olmak istiyorum. O gün seni fark ettiğim anda çıkmak için çok çabaladım ancak çıkmama izin vermedi!"

Kurdumun ağladığını, tüylerin arasından akan sıcak sıvıyı hissedebiliyordum. Onu içimde uysallaştırmam sanırım çok yanlış bir karardı çünkü şu an hiç beklemediğim bir güçle ulumaya başlamıştı.

"Sigma'm, özgür olmaktan kastının ne olduğunu biliyorum. Bunu sakın yapma!"

Karşımdaki siyah kurt etrafımda adımlamaya başlamıştı ki cümlesinin sonunda hırlamasıyla kurdumun gözlerine iyice yaklaşmıştı. Kendi içimde dahi bir sinir baş gösterirken kurduma fısıldamıştım, "Senin üstünde baskınlık kurmasına sakın izin verme."

Sonrasında ise kurdum ve delta boğuşmaya başlamıştı, delta kurdumu altında etkisiz bir hâlde bırakıp baskınlığını kurarak istediğini yaptırmayı amaçlıyordu ancak kurdum ve ben buna müsaade etmek istemiyorduk. Kurdumun göğsüne yediği pençe beni de etkilerken delta tekrardan sesini yükseltmişti. "Beni dinle Sigma!"

Kendimi daha kısa sürede iyileştirmeyi umarak feromon salgılamaya başladığımda delta insan formuna dönmüş ve dünyaya geldiği andaki gibi tam karşımda dururken ben, hâlâ daha feromon salgılamaya çalışıyordum.

"Jeongguk, beni duyduğunu biliyorum. Kurdunun özgür olmaktan kastı... Onu yıllardır içinde tuttuğun gibi o da seni içinde tutmak istiyor."

Kurdum Taehyung'un üstüne yürürken bir yandan da hırlamaya başlamıştı.

"Ona karşı gelmen gerekiyor, baskınlığını onun üstünde kullan!"

Kurdumun daha da sinirlendiğini hissettikçe bedenindeki yara yavaşça bana da işlemeye başlamıştı. Onunla iletişim kurmaya çalışsam dahi her seferinde beni görmezden gelmesi bir nevi benden intikam aldığını gösteriyordu.

"Ne oluyor bilmiyorum ama kurdun iyi görünmüyor."

Taehyung'u görmezden gelerek vücuduma işleyen acıyı ona da hissettirmek adına ayrı bir çaba göstermiştim ki kurdumun acı dolu inleyişinden faydalanarak "Her zaman bu öfkenin farkındaydım, neler yapabileceğinin farkındayım bu yüzden seni içimde tutmaya devam ettim. Şimdi beni dinle, hem acını tamamen alabilirim hem de artık seninle düzenli bir şekilde anlaşabiliriz." diye fısıldamıştım.

Duyduğuna emindim ki sonunda insan formuma döndüğümde derin nefesler almaya çalışmış ve karın üstündeki bedenime işleyen soğuklukla birlikte üstümde hiçbir şey olmadığını fark etmiştim.