Linked

•broken records and lies•

Yvaine

Τα χέρια μου αγκαλιάζουν το σώμα μου λες και ξαφνικά κρυώνω.Τα λόγια του Thunder παίζουν σαν χαλασμένη κασέτα στο μυαλό μου ξανά και ξανά.
Δεν γίνεται να έχει δίκιο.Δεν γίνεται να έκανε κάτι τόσο εγωιστικό ο Marcus και με έκανε να χαραμίσω τόσα χρόνια από την ζωή μου πιστεύοντας πως έχω βρει το άλλο μου μισό.Βγάζω το κινητό από την τσέπη μου και γρήγορα πληκτρολογώ τον αριθμό της Maya που ξέρω απ'εξω και ανακατωτά.

«Τέλος η βόλτα;»,με ρωτάει παιχνιδιάρικα και την φαντάζομαι να γελάει από την άλλη άκρη του τηλεφώνου,μη έχοντας την παραμικρή ιδέα για την ψυχοσύνθεση μου αυτή την στιγμή και πως εύχομαι να τσιμπούσα τον εαυτό μου και ξύπναγα από αυτόν τον κακό εφιάλτη.
Γιατί έχω αμφιβολίες για το άλλο μου μισό;Αν ήμουν σίγουρη δεν θα πίστευα λέξη από όσα μου έλεγε ο Thunder.

«Κοιτά Maya πρέπει να πάω σπίτι.»,της λέω με όσο πιο ψύχραιμο τόνο μπορώ και ακούω μια καρέκλα από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου να σέρνεται.Προφανώς η κολλητή μου έχει καταλάβει πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά και επιλέγει,ευτυχώς,να απομακρυνθεί από την παρέα.

«Τι συνέβη πάνω στην ρόδα με τον Thunder;»,δεν χάνει ευκαιρία να με ρωτήσει και κοιτάζω δεξιά και αριστερά μου να βεβαιωθώ πως δεν βρίσκεται πουθενά γύρω μου να με καταδιώκει.

«Τίποτα,απλά ένιωσα μια αδιαθεσία.Θα μιλήσουμε αύριο αν είναι.»,προσπαθώ με μεγάλη αποτυχία να την καθησυχάσω,καθώς την ακούω που ξεφυσάει.

«Yvaine,έρχομαι να σε βρω.Γυρνάμε μαζί.»,λέει και μου το κλείνει.

Κατεβάζω το ακουστικό από το αυτί μου και νιώθω ξανά μια έντονη ζαλάδα.Όλη η φασαρία και τα φώτα του λούνα παρκ έχουν αρχίσει να με αποσυντονιζουν σε έντονο βαθμό που αν δεν απομακρυνθώ από το πλήθος θα χάσω τις αισθήσεις μου.
Πάω να κάνω ένα βήμα και νιώθω δυο χέρια να κρατάνε το σώμα μου από μια πολύ κακή πτώση.

«Έλα εδώ σε κρατάω εγώ.»,η φωνή του με ανακατεύει ακόμη περισσότερο.
Τούφες μαλλιών έχουν πέσει μέσα στο πρόσωπο μου και προσπαθώ να φτιάξω τις ανάσες μου,καθώς στρέφω το σώμα μου προς το μέρος του.Η ανησυχία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του και ασυναίσθητα κοιτάζω το αστέρι που βρίσκεται στον καρπό του χεριού του.Φαίνεται ξεθωριασμένο,όπως τις περισσότερες φορές που δεν έδινα σημασία,όμως αυτή την φορά δίνω και πιάνω το χέρι του δίχως να μιλάω.

Εκείνος με κοιτάζει ανήσυχα,τα χείλη μου είναι μισάνοιχτα προσπαθώ να αρθρώσω τις λέξεις να τον ρωτήσω τι συμβαίνει.