•total disaster•

555 89 35
                                    

{hiiii,δεν άργησα ε;Ελπίζω να σας αρέσει περιμένω την αγάπη σας!Το επόμενο ή το μεθεπόμενο λογικά θα είναι απο την πλευρά του Thunder.Και επιτέλους θα έχουμε τις αποκαλύψεις που περιμένετε!}

Yvaine

Ο Marcus κοιτάζει τον Thunder μες τα μάτια και για μια στιγμή τον βρίσκω εξαιρετικά τρομαγμένο για αθώο.Το πρόσωπο μου έχει πάρει μια έκφραση απορίας με όλο αυτό που εξελίσσεται μπροστά μου τα τελευταία λεπτά.
Ο Thunder σηκωνει τα φρύδια του,ως ένδειξη πως περιμένει απάντηση από τον Marcus.

Κοιτάζω πίσω τους πως έχει μαζευτεί κόσμος και μας κοιτάνε πλέον όλοι περίεργα.Απο όσο φαίνεται ο Marcus το εκμεταλλεύεται αυτό και τραβάει απότομα το χέρι του από τον Thunder.

«Είσαι με τα καλά σου;Θεωρείς το σπίτι της Yvaine χώρο για τσακωμό;»,αλλάζει αμέσως θέμα αποφεύγοντας με κάθε τρόπο την ερώτηση του Thunder.

H Miranda ξεχωρίζει πλέον από το πλήθος και ξεκινάει να περπατάει ανήσυχα προς το μέρος μας.Πιανει τον Thunder από τον ώμο του και προσπαθεί να τον καθησυχάσει.Ξεκιναει να τον τραβάει σιγά σιγά προς τα πίσω και ο Thunder πριν γυρίσει την πλάτη του γελάει δίχως ίχνος χιούμορ κουνάει ειρωνικά το κεφάλι του και με κοιτάζει σαν να περιμένει να πω κάτι.

«Α,να μην το ξεχάσω.»,φωνάζει αφού έχει κάνει μερικά βήματα προς την έξοδο.
Βγάζει το πουκάμισο του Marcus και το ρίχνει μέσα στην κατσαρόλα με τις μπριζόλες.
Πνίγω ένα γέλιο με μεγάλη προσπάθεια να μην με δει κανείς.

Η μαμά μου φαίνεται έτοιμη να εκραγεί από τα νεύρα της που κάποιος τόλμησε να της χαλάσει το μπάρμπεκιου και η Miranda πριν φύγει της ζητάει συγγνώμη για την συμπεριφορά του Thunder.Εκεινη δεν μιλάει καν και απλά της χαμογελάει παγωμένα και αμήχανα,ενώ την χαιρετάει και την χαϊδεύει στην πλάτη δίχως συναισθήματα στο πρόσωπο της.

Ο Marcus έχει πλησιάσει τους γονείς του οι οποίοι τον καθησυχάζουν λες και είναι κανένα μωρό παιδι και θέλω απλά να εξαφανιστω από το δωμάτιο.
Και αυτό κάνω.Τους αφήνω όλους και τρέχω προς το δωμάτιο μου.

[...]

Έχει πλέον βραδιάσει οι καλεσμένοι έχουν φύγει και παρατηρώ τους διακοσμητές από το παράθυρο μου που μαζεύουν όλα τα τραπέζια από τον κήπο μας.Η μαμά μου βρίσκεται σε μια άκρη δίπλα από την πισίνα με ένα ποτήρι κρασί στην αγκαλιά του μπαμπά μου και εκείνος της χαϊδεύει τα μαλλιά.
Όσο περιεργη και αν φαίνεται σαν άνθρωπος αυτό συμβαίνει γιατί στην ζωή της έχει αγαπήσει μόνο δυο πράγματα.Τον πατέρα μου και στην συνέχεια εμένα.Εχασε τους γονείς της σε πολύ μικρή ηλικία,που δεν μπορούσε να κατανοήσει τι σημαίνει αγάπη και αργότερα έμενε σε ανάδοχες οικογένειες για πολλά χρόνια.Ηταν πανέξυπνη από μικρή ηλικία και πανέμορφη.

LinkedDove le storie prendono vita. Scoprilo ora