Linked

•no one is watching•

{Hey!Επιτέλους βγήκα σε άδεια όποτε βρήκα χρόνο να ανεβάσω.Να περιμένετε κεφαλαία μέσα στις επόμενες μέρες.Enjoy και περιμένω τα σχόλια σας.}

Yvaine

Μπαίνω διστακτικά μέσα στο τζιπ του Thunder και γρήγορα παρατηρώ πως έχει δέσει στην οροφή την σανίδα του σερφ του.Το βλέμμα μου αποφεύγει να έρθει σε επαφή με το δικό του και για καλή μου τύχη ούτε εκείνος θέλει να μιλήσουμε,καθώς βάζει μπρος ήσυχα και ξεκινάει να διασχίζει τους κεντρικούς δρόμους της Santa Monica.

Ρίχνω ένα γρήγορο βλέμμα προς το μέρος του.Αισθάνομαι μπερδεμένη,συνάμα απογοητευμένη.Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορώ να καταλάβω ποιος με κατάντησε έτσι.Ο Thunder που ίσως μου λέει την αλήθεια;Ο Marcus που ίσως τα τελευταία χρόνια μου λέει ψέματα;Ή μήπως ο ίδιος μου εαυτός που δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν από τους δυο;

«Σπίτι σε πάω;»,με ρωτάει επιτέλους μετά από αρκετή ώρα που είμαστε σταματημένοι σε ένα φανάρι δίπλα από την προβλήτα.

Κοιτάζω έξω και βλέπω πως για πρώτη φορά η παραλία είναι σχετικά άδεια.Έχει υπερβολικό αέρα,πολύ κύμα και ο ουρανός είναι συννεφιασμένος.Παρατηρώ το μικρό μαγαζάκι του Cam,μια ξύλινη μικρή κατασκευή λίγο πιο πίσω από την θάλασσα που τα φύλλα από φοίνικες της οροφής έχουν αρχίσει να κουνιούνται ελαφρώς,ενώ οι σανίδες του σερφ που νοικιάζει βρίσκονται απ'εξω στοιχισμένες.

Κοιτάζω τον Thunder για πρώτη φορά στα μάτια από την ώρα που έχω μπει στο αυτοκίνητο.Το βλέμμα του είναι συνοφρυωμένο,ίσως λιγάκι ανήσυχο και τα χείλη του μισάνοιχτα.Χωρίς να σπάω την οπτική μας επαφή ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου και βγαίνω έξω.

Θέλω απλά να πάρω λίγο αέρα.Ξεκινάω να περπατάω προς την παραλία και ακούω το τζιπ του Thunder από πίσω μου να επιταχύνει.Ξέρω πως έχει φύγει.
Πετάω τα λευκά μου παπούτσια από τα πόδια μου και ξεκινάω να βουλιάζω σε κάθε βήμα που κάνω στην άμμο.Είμαι ακόμη λιγάκι ζαλισμένη από την χθεσινή ένταση,κάτι που παρατηρώ από την αστάθεια των βημάτων μου.

Βγάζω το φούτερ του Marcus και μένω με το αθλητικό μου μπουστακι,ενώ από κάτω φοράω ακόμη την φόρμα του.Λύνω τα μαλλιά μου και αφήνω τις μπούκλες μου να πέσουν στους ώμους μου.
Πρέπει να συγκεντρωθώ.

Καθομαι στην άμμο και κοιτάζω την θάλασσα που απλώνεται μπροστά μου.

«Ε!Καλο θα ήταν να μην μπεις σήμερα στην θάλασσα.»,ακούω πίσω μου μια φωνή και βλέπω τον ηλικιωμένο Cam να μου φωνάζει από το μαγαζάκι του,καθώς έχει βγει για να μαζέψει μέσα τις σανίδες του σερφ.
Ο αέρας δυναμώνει.