Linked

•feeling brave•

{ήμουν τόσο ενθουσιασμένη για αυτό το κεφάλαιο.}

Yvaine

Ο αέρας τινάζει συνεχώς τα μαλλιά μου και έχω ακουμπήσει το χέρι μου έξω από το αυτοκίνητο.Τα χρώματα στον ουρανό είναι πραγματικά υπέροχα,καθώς ο ήλιος έχει αρχίσει και βγαίνει.Αισθανομαι μια ηρεμία να με κυριεύει και τα μάτια μου κλείνουν από την κούραση.

Νυστάζω υπερβολικά πολύ,κλεινω σχεδόν μέρα άυπνη.

Ένα αεράκι επιμένει να με κάνει να κρυώνω και τρίβω τα μπράτσα μου μέχρι που αποφασίζω να βγάλω την μάλλινη ζακέτα μου από την τσάντα μου και να την ρίξω πάνω από τους ώμους μου.

«Η θάλασσα πάντως δεν είναι κρύα αυτή την ώρα.»,λέει ο Thunder και γυρνάει προς το μέρος μου.

«Δεν είναι το θέμα η θάλασσα,όσο το μόλις βγω από αυτήν και θα είμαι βρεγμένη.»,εξηγώ και τυλίγομαι ακόμη περισσότερο με την ζακέτα μου.

«Σου έχω φέρει ισοθερμική στολή σερφ.Ηταν της Miranda,αλλά σταμάτησε να κάνει από τότε που πέθανε η μαμά μου.»,λέει και γυρνάει ξανά το βλέμμα του στον δρόμο.

Η παραλία βρίσκεται περίπου στα διακόσια μέτρα πλέον μακριά μας,έτσι ο Thunder παρκάρει λίγο πιο έξω.Κατεβαζει από το αυτοκίνητο του τις σανίδες του σερφ και μόλις βγάζει το πανί από την μια παγώνω στην θέση μου.

«Σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσεις εσυ.Ειναι κρίμα να σαπίζει στην αποθήκη μου.»,μουρμουρίζει και γυρίζει την σανίδα της μαμας του προς το μέρος μου.

«Δε-δεν θέλω να την χαλάσω όμως.»,τραυλιζω και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
Ξέρω την σημασία που έχει αυτή η σανίδα του σερφ για εκείνον και θα στεναχωριόμουν υπερβολικά αν πάθαινε κάτι που την χάλαγε εντελώς.

«Μην αγχώνεσαι για αυτό.Θα σε κάνω ειδική στο σερφ.»,απαντάει με ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του και ανταποδίδω,ενώ βάζω μη τούφα πίσω από το αυτί μου.

Για δεύτερη φορά μέσα σε μια μέρα,βάζω την στολή του σερφ που μου δίνει ο Thunder και όντως αισθάνομαι πως δεν κρυώνω καθόλου.Η στολή κάθεται αρκετά καλά στο σώμα μου,αν και είναι λίγο μεγάλη στην περιφέρεια μου.

Η άδικη ζωή του να μην έχεις καμπύλες.

Ο Thunder βάζει την σανίδα του στην άμμο και μου κάνει νόημα να κάνω το ίδιο.Ακουμπαω την πολύχρωμη σανίδα στο έδαφος και παρατηρώ για μια ακόμη φορά τον ήλιο που έχει ζωγραφισμένο.