Linked

•not in the mood•

{a/n:weeeell *κρυβεται πίσω από έναν τοιχο*.
Περιμένω την αγάπη σααας παρόλα αυτά με την υπόσχεση(λογικά) πως από το επόμενο θα φτιάξουν τα πράγματα χεχε.}

Yvaine

Βγαίνουμε από την θάλασσα με εμένα να έχω τυλιγμένα τα πόδια μου γύρω από την μέση του Thunder και να μην έχουμε σπάσει ούτε λεπτό από το φιλί μας.Τα δάχτυλα μου είναι μπλεγμένα στα μαλλιά του και τα τραβάνε ελαφρά.

Τα χέρια του Thunder βρίσκονται στους γοφούς μου για να με στηρίζουν καλύτερα πάνω του.Απομακρυνομαι λίγο από το φιλί μας και μένω να τον κοιτάζω,βαριανασαινοντας.
Πέφτω στην αγκαλιά του και τυλιγω τα χέρια μου γύρω από την γυμνασμένη του πλάτη.Με κάνει να αισθάνομαι τοσο έντονα συναισθήματα που δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά μέχρι στιγμής.Εκεινος ανταποδίδει και μετά από λίγο με αφήνει μαλακα πάνω στην άμμο και ανεβαίνει από πάνω μου.

Ξεκινάει έναν ακόμη γύρω φιλιών και το δάχτυλο του πλησιάζει το φερμουάρ της στολής του σερφ το οποίο κατεβάζει αργά στέλνοντας κύματα ηλεκτρισμού στο σώμα μου.Μενω με το μαγιό μου και o Thunder ξεκινά να φιλάει κάθε ακάλυπτο σημείο του σώματος μου.Λιγο μετά πλησιάζει ξανά το πρόσωπο μου και μου χαμογελάει απαλά,ενώ ακουμπάει το σαγόνι του πάνω στο στέρνο μου.

«Ελπίζω αυτή την φορά να μην κανείς εμετό γιατί θα έρθει πάνω μου.»,ειρωνεύεται και γελάω.
Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ένα μαύρο Audi να μπαίνει μέσα στην παραλία.Στην αρχή δεν δίνω σημασία,λίγο μετά όμως παρατηρώ τις πινακίδες και πετάγομαι.

«Τι συμβαίνει;»,με ρωτάει ο Thunder ανήσυχος.

«Τ-το αυτοκίνητο του Marcus.»,τραυλιζω πανικόβλητη και σηκώνομαι όρθια,ενώ μαζεύω γρήγορα τα πράγματα μου.

Πιθανόν ο Marcus να ήθελε και εκείνος να κάνει σερφ.Στο λάθος μέρος,την λανθασμένη στιγμή.Ο Thunder σηκώνει την σανίδα του σερφ του και ρίχνει το λευκό πανί πάνω της,καθώς είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική και θα την καταλάβαινε ο καθένας από χιλιόμετρα.

Με πιάνει από το χέρι και ξεκινάμε να τρέχουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

«Θα μας καταλάβει;»,τον ρωταω καθώς τρέχουμε προς το αυτοκίνητο του.

«Από πίσω μας βλέπει.Εγω το όπισθεν της κοπέλας μου θα το ξεχώριζα από μακρια σίγουρα.»,ομολογεί,καθώς προχωράμε γρήγορα και τον χτυπάω στο μπράτσο,ενώ εκείνος σκάει ένα χαμόγελο.Βγαζει από την τσάντα που είχε στην πλάτη του ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και μου το δίνει να το φορέσω για να καλυψω ότι μπορώ από το σώμα μου.
Η χαρακτηριστική μυρωδιά του αμέσως σπάει την μύτη μου και αισθάνομαι ξανά ασφαλής,παρόλο που το αγόρι μου βρίσκεται στα εκατό μέτρα και πρόκειται να καταλάβει πως τον απατάω.