ＭＹ ＯＭＥＧＡ | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

1

[Midoriya İzuku]

Korkuyordum... Elimdeki test sonuçları ile donup kalmıştım... "OMEGA" tekrar, tekrar okudum... Hayatım boyunca Beta olacağımı zannediyordum ve şimdi ise fark ediyordumki bir Omega'yım. bedenim bu zamana kadar herhangi bir semptom göstermemişti, lanet olası vücudum kendini göstermek için lise çağını mı beklemişti?! Ne diyecektim ben insanlara, ya beni küçük görürlerse? Ya problem yaratırsam...? All Might'a ne diyecektim? Bu kadar duyguyu ve düşünceyi kaldıramadığım sıra, yere çöküp ağlamaya başladım doktor yanıma geldi ve destek olmaya çalıştı, ayağa kalkıp umutsuzca "İyiyim." Diyerek sinirle çıktım kapıdan.

Salak, saçma bir şekilde Lise çağında cinsiyetimi yeni öğreniyordum. Şaka gibi geliyordu toplumda az olan bir cinsiyete sahip olmak ve daha da önemlisi. dışlanan bir cinsiyetten olmak... İlk defa tekrar hissetmiştim korkuyu.

Birkaç gün önce kendimi tuhaf hissettiğim, ateşlendiğim için doktora gelmiştim fakat gerçekten böyle bir sonuç beklemiyordum. Hastaneden çıkıp eve doğru yürüyordum, esen rüzgar ile gülümseyerek düşen yaprakları seyrediyordum. Sonbahar ha? Daha sıkı sarıldım montuma, en azından hafif soğuk havalar huzur verirdi bana.

Birden sert bir şeye çarpmam ile sarsıldım, kafamı kaldırdığım da Katsuki'yi görmemle şok oldum. Sahi, onca insan arasından sana mı çarpmıştım!?

"Ka-kacchan!"

"Oi! Deku! önüne baksana sen!"

"A-affedersin K-kacchan, dalmışım."

Bir süre duraksadı, kokladığını anladığım an endişelendim.

"Ne sıktın üzerine sen?! İğrenç kokuyorsun inek!"

"Be-ben! Sadece biraz parfüm sıktım yani izninle şimdi gi-gitmem lazım!"

Feremonlarımı kontrol edemiyordum, en azından parfümü bahane edebilir ve kaçabilirdim, hızla yanından geçip gidecektim ki kolumdan sertçe çekmesi ile yere savruldum.

"Ne cüretle beni görmezden gelirsin!?"

"Ka-kacchan! Gerçekten gitmem lazım!"

İnsanlar bize olan bakışlarını fark etmem daha güvensiz hissetmemi sağladı... açıkçası çoğu Katsuki'nin ağır feremon yaymasından dolayı korkudan görmezden geliyordu... Kacchan'ın elimde ki test sonucuna baktığını gördüm, ayvayı yemiştim.

"O ne?"

"Ney ne?"

"Elindeki o kağıt."

"Haa! Şe-şey omu! Hiçbir şey! Sadece- çöp!"

"O zaman neden elinde taşıyorsun ha?"

"Ka-kacchan bak gerçekten gitmem lazım!"

Bunu bilemezdi, özellikle Kacchan gibi bir Alfa'nın bunu bilmesine izin veremezdim. Kokusu'nun başımı döndürdüğünü hissettim, şimdi ise telaşla kaçmaya çalışıyordum-

"Kapa çeneni! Ver şunu bana!"

-ama kağıdı bir anda çekip aldığı anda tüm vücudum da o çaresiz korkuyu hissettim.

"D-deku?"

Bir süre Katsuki'nin şok olmuş yüzüne baktım, gözlerim dolmuştu. Benden nefret edecekti...

"Ka-kacchan lü-lütfen bırak beni... Eve gideyim..."

Kağıdı üstüme doğru sertçe fırlatıp, iğrenircesine baktı bana. Bu her zamankinden daha zalimceydi sanki... Keşke dayak atıp sertçe dövseydin beni ama yeter ki  atmasaydın bu bakışları...

"Tch! Ne bok yersen ye! Aptal Omega."

Sinirle arkasına dönüp ilerlemeye başladı... Yol üstünde karşılaşabileceğim en kötü insan ile karşılaşmıştım, üstüne birde Omega olduğumu öğrenen ilk insan olmuştu Katsuki....

Beynimde ise sadece bir ses yankılanıyordu.

"Aptal Omega."

__________________