Эмээгийн сайн хүү /Дууссан/

8. The End

4 жилийн дараа төгсгөлийн хэсгээ оруулж байна. Энэ хүртэл хүлээж байсанд баярлалаа. Өгүүллэгээ эхнээс нь уншихаад төгсгөлийн хэсгээ уншина уу❤️

Гэсэн ч зүүд биш байгаасай, тэр зүгээр л дэлгүүр орох гээд гарчихсан байгаасай гэж чин сэтгэлээсээ хүснэ. Хусог руу залгаад ярьмаар байвч утасны дугаар, instagram, kakaotalk гээд холбогдох арга нэгээхэн ч үгүй гэдгийг мэдэрсэн Хэри ядарч сульдсан биеэ үл даан газар сууна.

Шал руу ширтэн, тархи гацах мэт ямар ч бодол үл бодогдоно. Энэ үед гадаа хүмүүс шуугилдан байгааг чих тавин сонсоход хөрш айлын Такуяа эгч хүүхдүүдээ дагуулан гарч байгаа бололтой.

Хаалганы гадна бүдэг бадаг сонсогдох ч Такуяа эгчийн нарийн хоолой : "Юун хүн билээ?" гэх дуулдана.

Харин хэн нэгэн : "Аа нөгөө юу , аа ..." гэх түгдэрэн буй бүдэг хоолойг хамгаас сайн таних учир шууд л хаалга руугаа гүйлээ.

Хэдий үүдэнд байх хүнийг хүчтэй нээсэн хаалгаараа багахан цохьсон ч намайг хараад инээмсэглэх Хусог, Хусог руу гайхан харах Такуяа эгч болон түүний хүүхдүүд угтан авлаа.

Баярласандаа шууд Хусогийг тэвэрч авав. Ямартай ч зүүд биш байж.

Биднийг харан гайхширч зогсох Такуяа эгчийн хүүхдүүд шуугилдан гүйлдэхэд хальт мульт инээмсэглэсэн ч гайхшралын харц нь арилаагүй Такуяа эгч үрсийнхээ араас явав.

Хусог : "Зүгээр үү? Дэлгүүр орох гээд гарсан чинь жоохон төөрөөд... Японоор ярихдаа муу болохоор жоохон хэцүү байлаа. Бас танай кодыг мэдэхгүй болохоор..."

Би шууд л түүнийг үнсэн авлаа.

Хусог намайг түлхэн оруулж хаалгаа хаагаад, : "Япончуудын нүдийг орой дээр нь гаргах гээ юу"

Би нулимстай нүдээр инээмсэглээд : "Дахиж надаас холдох юм бол байрныхаа сүнсэнд өгчихнө шүү" гэж сүрдүүлсэнд Хусог нүдээ онийлгон

Хусог: "Тэр сүнс чинь тэгээд хэр хөөрхөн юмбдээ? "

Би түүний цээжрүү цохин хошуугаа унжуулав.

Бид өдөржин өөрсдийн ирээдүйн талаар ярилцан хэвтэх ч ойрын хугацааныхыг ер ярьсангүй. Зүгээр л хөгшин болсон хойноо ямар газар яажшуухан амьдрахыг хүсдэг талаараа хүүрнэцгээнэ.

Гэнэтхэн л бодлын мухарт бид одоо ямар харилцаатай болов? Би одоо найз охин болсон уу ? гэх сонин бодол орж ирэхтэй зэрэгцэн

Хусог: "Эмгэн өвгөн болтлоо хамт байхсан" гээд энгэртээ чанга тэврэнэ.

Би: "Нэгнийхээ дугаарыг ч мэдэхгүй эмгэн өвгөн болно гэж үү?"