" w-wat wil j-je van me ?" Vraag ik met een trillende stem terwijl hij mijn polsen hardhandig samenbindt. " dat zul je vanzelf wel zien " antwoord hij zonder een stukje emotie. Hij is zeker boos van het weglopen en van de wond. Hij laat zijn hand strelend over mijn nek heen gaan. Ik wil een stap achteruit zetten maar zijn arm om mijn middel laat dat niet toe Hij plaats een hand onder mijn kin en tilt mijn hoofd zachtjes op. Ik vermijd zijn blik " we gaan zo een stukje rijden en ik wil dat je je mond houd , begrepen ? " Ik schud trillend mij hoofd. En ik kijk hem recht in zijn ogen, iets wat ik beter niet had kunnen doen. Want door die rode iris besefte ik opeens wat er tegenover me stond. Volgensmij heb ik nog nooit zo hard geschreeuwd. ___________________________ * ik schrijf niet meer aan dit verhaal verder. Je mag het lezen maar dat moet je zelf weten. #11 in Vampier # 9 in Vampier # 7 in Vampier # 6 in vampier # 5 in Vampier # 3 in Vampier