Kaktüsün Aysarı

Aşktı bu işte, sorgulanırmıydı ki? Bilinmez. Bir zamanlar yanımda asla içmediği sigarasını dudakları ile buluşturdu.

Bedenim kadar yitik ruhumda sorgulamadı bu durumu. O sorgulanmaya en uzak adamdı gözlerimde.
Ağlıyorum be adam, silsene gözyaşımı.
"Bu yanlış yağmur, bu çok yanlış. Belki bir ümit vazgeçersin sandım beni yanıltmaların artıyor ve ben bundan hiç hoşlanmıyorum."

Umursamazlık seviyesi haddini aşsa bile sustum ve gözyaşlarımın akmasına izin verdim. Ona yeniliyordum bu elimde değildi.
O benim kördüğümümdü.
Titreyen ellerimi bacaklarımın arasına yerleştirdim ve bakışlarım benden kaçırdığı bakışlarına değdi. O şiir seven bir adamdı. Ben ise şiirin ta kendisiydim. Ne diye sevmiyordu o zaman beni?

"Biliyorum sana giden yollar kapalı. Üstelik, sende hiçbir zaman sevmedin beni." Şiir yakar mıydı insanın canını?
İçim kavruluyordu.