"ELİF" YOLUNDA "KAF" OLMAK

"Gönlümün efendisi, sensin galiba,
Kalbimin sultanı, yükselir arşa."

İşte gidiyorum bu yokuşlarda, bulamıyorum kendimi düzlüklerde. Yanlızım bu yalancı hikayede sanırım.Evet evet! Yanlızım...

Bana yol gösterin, çıkış yolu. Benim yolum dik, karanlık, gürültülü ve yakan bir yol.Sesini duyuyorum her saniye aklımın bir kenarında. Bulanık olan kafam artık hiç göremiyor güzellikleri. Artık görmek istiyorum onsuz bir hayatı, artık duymak istemiyorum o yankıları.

Hayat kısacık bir yokuş, kısacık olabilir ama elif gibi dimdik. Kimileri çıkamaz o yokuşu, ömrünün yettiği kadar çıkar . Kimileri de çıkar fakat yuvarlanır, düşer. En kötü olanda bu zaten. Fakat en iyisini unutuyoruz hiç çıkmamak bu yolu.

Madem başaramadık bu yola girmemeyi. O zaman ELİF gibi dimdik olan bu yolda KAF gibi güçlü oluruz.
İşte bu 122 kelimeyi sana armağan ediyorum...