_ពេលល្ងាច_
Jiminអង្គុយនៅចុងគ្រែ សភាពមេីលមិនយល់ សក់រញ៉េរញ៉ៃ មាត់ហេីមប៉ោងបែកឈាម តាមស្បែកសម៉ត់រលោង គឺត្រូវមានស្នាមជាំជាដុំៗ ពាសពេញខ្លួនទាំងអស់ ដៃអោបភួយជាប់ ភ្នែកក្រហម ព្រោះតែគេយំជាយូរ
<ហឹុកៗ...ហឹ>Jiminលេីកដៃជូតទឹកភ្នែក ស្មារញ័រញាក់ ក៏ព្រោះតែដង្ហក់ ភ្នែកសម្លឹងមេីលអ្នកបង្កហេតុដែលគេង លង់លក់ធ្វេីមិនដឹង
ជីមីនអង្គុយយំបន្ត ក៏ក្រលែកឃេីញដបស្រានឹង រូបថតជាច្រេីននៅចុងគ្រែ គេវារេីសយកមេីល ទេីបដឹងថាជារូបរបស់គេនឹងថេ នេះគេតាមដានខ្ញុំឬ?? ខ្ញុំមេីលវារួចក៏ទម្លាក់ចោលវិញ លេីកដៃជូតទឹកភ្នែក ម្ដងទៀត
<ហឹុក..ចាំមេីលណា ខ្ញុំទៅនឹងលែងមកវិញហេីយ ខ្ញុំនឹងមិនមកជួបមុខលោកទៀតទេ~ហឹ>Jiminវាចុះពីពូក តែវាមិនស្រួលដូចការគិតទេ ជេីងគេញ័រមិនឈប់ ពេលប្រុងនឹងងេីបឈរ របស់ក្រោមភ្លៅក៏ឈឺផ្សារ មិនបាត់ទៀត
<...>Jiminខាំមាត់ ក្ដោបភួយយ៉ាងណែនដៃ រួចព្យាយាមងេីបម្ដងទៀត
<ចង់ទៅណា??>Junggukបេីកភ្នែកឡេីង ក៏ទាញដៃជីមីនអោយមកដេកលេីពូកវិញ នឹងបម្លាស់ខ្លួនទៅយ៉ាងរហ័សទៅសង្រ្គុបពីលេីចង្កេះរាងតូច
<ចេញទៅ ហឹុកៗ>Jiminទប់ទ្រូងជុងហ្គុកកុំអោយអោនចុះមកជិតគេ
<នៅជាមួយប្ដីវាមិនស្រណុក ដូចជាសាហាយឯងទេមែនទេ បានជាយំអោយគ្រប់តែពេល>Jungguk និយាយដូចស្រែកសម្លុត ព្រោះចិត្តវានៅម៉ួម៉ៅ
<ចុះបេីមែនវាយ៉ាងមិច ចេញទៅហឹុក..>Jiminស្រែកទៅវិញ នឹងព្យាយាមទប់ទ្រូងគេ ដែលប្រុងអោនមុខចុះបម្រុងនឹងធ្វេីស្អីម្យ៉ាង
<សាហាយឯងវាអស្ចារ្យអីណាស់ណាទៅ បានជារមាស់ចង់ទៅរកវាម្ល៉េះ?? >Junggukអោនមុខទៅខាំបបូរមាត់ខាងក្រោមរបស់ជីមីន នឹងស្រែកសួរទៅ
<ហឹុកៗ..លោកកុំមកឆ្កួតពេកបានទេ ងេីបចេញទៅ ខ្ញុំមិនចង់និយាយជាមួយលោកទៀតទេ ចេញ!! >Jiminរេីលបម្រាស់ខ្លាំងៗតាមកម្លាំងដែលនៅសេសសល់
<ក៏ឯងចូលចិត្តភាពឆ្កួតរបស់ខ្ញុំ មិនចឹង ហេតុអីមកយំ ហឹម?? ញញឹមដាក់ប្រុសបាន ហេតុអីមិនញញឹមដាក់ប្ដីខ្លះមិនបាន...ហឺសមិនឆ្លេីយហ្អេស៎ >Junggukសម្លឹងមុខជីមីន ដែលនៅស្ងៀមមិនហាមាត់និយាយស្អីបន្ត គេចាប់ញែកជេីងស្រឡូន ចេញពីគ្នា នឹងស៊ករបស់រឹងមាំចូលយកតែម្ដង
YOU ARE READING
My husband 🖤 ( completed )
Randomសរសេរដោយ : ជុងឈូ ជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយគ្មានការប្រៀងទុកការស្រឡាញ់ចាប់ពីចំណុចសូន្យដល់ចំណុចកំពូលពួកគេត្រូវធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នែហ៍ដល់ជ្រៅដោយមិនដឹងខ្លួនពួកគេចាប់ផ្ដេីមពីការស្អប់..ធុញទ្រាន់គ្នារហូតដល់ថ្ងៃមួយដែលរស់ខ្វះគ្នាមិនបាន "ជីវិតខ្ញុំរឿងខ្ញុំហាមឯងមកចេះដឹ...